دانلود مقالات ISI درباره هادی پروتون + ترجمه فارسی

هادی پروتون (Proton conductor): هدایت پروتون‌ها روشی از انتقال بار الکتریکی است که در آن به جای اینکه از جابجایی الکترون‌ها استفاده کنند، از انتقال پروتون‌ها بهره می‌برند. این نوع از هدایت بیشتر در ساخت پیل‌های سوختی کاربرد دارد. ماده ای که هدایت پروتون رو انجام دهد هادی پروتون خوانده میشود. به تازگی ماده‌ای از بدن نوعی ماهی استخراج شده که به طور شگفت‌انگیزی دارای هدایت پروتون بالایی است و می‌تواند زمینه‌ساز تحول اساسی در این عرصه باشد. فعالیت الکتریکی موجودات زنده و تجهیزات ساخت دست انسان اساسا با یکدیگر متفاوتند. موجودات زنده پیام‌های الکتریکی خود را توسط بار مثبت (پروتون) و یونهای دارای بار مثبت مانند کلسیم و سدیم انتقال می‌دهند. در حالی که تجهیزات ساخت دست انسان – کاشت‌های شبکیه، محرک‌های عصبی و دستگاه تنظیم کننده ضربان قلب – متکی بر بار منفی الکترون‌ها هستند. اگر این تفاوت برطرف گردد، تجهیزات زیست‌الکترونیک می‌توانند به صورت یکپارچه به بافت‌های زنده متصل شوند. به عنوان مثال، دستگاه‌های کاشتی که پیام‌های الکتریکی را با سیستم‌های عصبی مبادله می‌کنند، می‌توانند پیشروی بیماری را از نزدیک بررسی نمایند یا با دقت بیشتری بر روی بیماری تاثیر بگذارند. علاوه بر آن، زیست‌الکترونیک‌ها می‌توانند به آسانی از سیستم‌های زیستی تقلید نمایند و ممکن است کاربردهایی فراتر از پزشکی داشته باشند. ایده حل این مشکل، توسعه موادی است که نه تنها بار مثبت را انتقال می‌دهند بلکه به آسانی با سیستم‌های زیستی کار می‌کنند. تا به حال حاضر مواد هادی پروتون کمی کشف شده‌اند. چنین موادی، مانند اکسیدهای سرامیکی، اسیدهای جامد، پلیمرها و مواد آلی فلزی، در کاربردهای انرژی‌های تجدیدپذیر و در سلول‌های سوختی، باتری‌ها و حسگرها به خوبی قابل استفاده‌اند؛ اما آن‌ها کم‌تر نوید بخش نسل بعدی کاشت‌های زیستی می‌باشند. یک ماده‌ی ژله‌ای شفاف در قسمت داخلی بدن حیوان وجود دارد و کمک می‌کند تا کوسه‌ها و دیگر حیوانات دریایی بتوانند سیگنال‌های الکتریکی طعمه‌ی خود را شناسایی کنند. با توجه به یک مطالعه جدید نشان داده شده است که این ژل دارای بالاترین هدایت پروتونی در میان مواد موجود در طبیعت است. قابلیت هدایت الکتریکی قابل توجه این ماده‌ی ژل ‌مانند در داخل بدن ماهی‌ها به عنوان یک شگفتی تازه کشف شده به شمار می‌رود. این تازگی به حدی است که کشف این موضوع حتی می‌تواند به کاربرد‌های جدید در حوزه‌ی فناوری برای ساخت مواد بیولوژیکی منجر شود. این ژله به ماهی این امکان را می‌دهد تا بتواند میدان‌های ضعیف الکتریکی تولید شده توسط حیوانات دیگر را در دریا تشخیص دهد. توانایی ژل به حدی است که حتی سیگنال‌های ضعیف و ناچیز در محدوده‌ی ۵ نانوولت در هر سانتی‌متر را نیز می‌تواند تشخیص دهد.