دانلود مقالات ISI درباره لایه‌نشانی یا رسوب‌نشانی به کمک لیزر پالسی یا سایش لیزری + ترجمه فارسی

لایه نشانی به کمک لیزر پالسی یکی از انواع روش‌های فیزیکی برای تهیه لایه‌های نازک است. البته امکان دارد در حین فرایند، واکنش تجزیه‌ای هم صورت گیرد. همانند بسیاری از روش‌های مختلف لایه‌نشانی، انرژی حاصل از تابش پرتو لیزر نیز می‌تواند برای تبخیر (و یا کندوپاش) محدوده وسیعی از مواد مختلف بکار رود. این روش، روش موفقیت آمیزی برای رشد لایه های ابررسانا به شمار می رود. PLD همچنین برای ساخت لایه نازک کریستالی، اکسیدهای سرامیکی، لایه‌های نیتریدی، ساختار‌های چندلایه‌ای فلزی کاربرد دارد. این روش لایه نشانی به علت ایجاد چسبندگی خوب میان لایه و زیرلایه بدون نیاز به گرم نمودن زیرلایه فرصت مناسبی را برای پوشش دهی مواد حساس به گرما به ویژه پلیمرها فراهم می‌آورد. این تکنیک در حقیقت، اولین بار در سال1962 با استفاده از لیزر پالسی یاقوت توسط Breech و Cross برای تبخیر مواد جامد بکاربرده شد. سه سال بعد یعنی در سال 1965، دو نفر به نام های اسمیت Smith و ترنر Turner با همین روش یعنی با لیزر پالسی یاقوت، لایه های نازک را با کیفیت مناسب رشد دادند. مطالعه‌های سیستماتیک برای بهتر فهمیدن فیزیک برخورد لیزر با جسم جامد، مکانیزم لایه نشانی و کیفیت لایه از سال 1970 انجام گرفت. PLD بعد از کشف ابر رساناهای دمای بالا در سال 1986مورد توجه بیشتری قرار گرفت و امروزه به عنوان یک روش استاندارد (بیشتر آزمایشگاهی) مورد پذیرش قرار گرفته است. این روش به اختصار، PLD و گاهی سایش لیزری نامیده می شود.