Breast cancer radiotherapy: A case of double jeopardy

سرطان پستان بیشترین سرطان تشخیص داده شده و اصلی‌ترین علت مرگ به دلیل سرطان در زنان است. میزان مرگ و میر در 25 سال گذشته در بسیاری از کشورهای پیشرفته عمدتاً به دلیل تشخیص زود هنگام از طریق ماموگرافی و درمان های بهبود یافته در حال کاهش بوده است، و میزان بقای نسبی 5 ساله در حال حاضر در حدود 85٪ است، و برای مرحله 0 یا مرحله 1 به حدود 100٪ می رسد (1). روش‌های مختلفی برای درمان سرطان پستان وجود دارد، بسته به نوع و مرحله آن: درمان‌های موضعی، از جمله جراحی و پرتودرمانی، احتمالاً همراه با درمان‌های سیستمیک، از جمله شیمی درمانی مانند آنتراسیکلین‌ها یا پاکلیتاکسل، درمان هورمونی، مانند تاموکسیفن و درمان هدفمند برای سرطان پستان HER2 مثبت، مانند تراستوزومَـب (Herceptin®). سمیت قلبی یک اثر نامطلوب شناخته شده در بسیاری از روش‌های درمانی متداول است. اگر سمیت قلبی مربوط به درمان سیستمیک -به ویژه شیمی درمانی- به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته باشد و در زمینه قلب و انکولوژی جایگاه عمده‌ای داشته باشد، سمیت قلبی ناشی از پرتودرمانی تا حدی به پیش زمینه‌ی تخصص و تحقیقات مرتبط می‌شود (2). چرا؟ اول، به علت اینکه بیشتر بیماران ترکیبی از درمان سیستمیک و پرتودرمانی دارند. فقط حدود 30٪ دارای پرتودرمانی بدون شیمی درمانی هستند. دوم، از دهه 1970، ارتباط روشنی بین دوزهای درمانی تابش به قفسه سینه و افزایش خطر بیماری قلبی-عروقی در بازماندگان سرطان نشان داده شده است، اگرچه این عوارض ممکن است ده‌ها سال طول بکشد تا علامت‌دار شوند (3). با این حال، با افزایش آگاهی از سمیت قلبی پرتودرمانی و توسعه‌ی فن آوری، در طی چند دهه گذشته، در پرتودرمانی سرطان پستان، در نتیجه‌ی توسعه تکنیک‌های جدید، انرژی‌های پرتوی، دوزهای هدف، حجم‌های مختلف و غیره، محدوده‌ی دوزهای قلب تغییر کرده است (4). با این وجود، برخی از خطرهای عوارض قلبی باقی مانده است.