Heat exposure during outdoor activities in the US varies significantly by city, demography, and activity

گرمایش محیط زیست در حال افزایش بهداشت عمومی در شهرستانها است. شهرنشینی و تغییرات اقلیمی جهانی تهدید می کنند که گرما به عنوان یک عامل زیست محیطی در معرض خطر مرگ و میر انسان را تشدید می کند. علیرغم افزایش ریسک، در مورد عوامل تعیین گرما در معرض حرارت گرمایی در فضای باز، بسیار کم است. برای ارائه شواهد اضافی برای ایجاد انعطاف پذیری جامعه و مقیاس ملی به گرمای شدید، ما ارزیابی می کنیم که چگونه گرمای تابشی در فضای شهری در شهر، جمعیت، جمعیت و فعالیت متفاوت است. ما تخمین زدایی گرمایشی در فضای شهری را از طریق داده های سطح فردی از نظر سنجی استفاده از زمان ایالات متحده (2004-2015) با داده های مربوط به هواشناسی برای 50 ناحیه آماری بزرگ در ایالات متحده تخمین می زنیم. ما همچنین تقاطع شدت فعالیت و تابش گرما را با جفت شدن شدت متابولیسم با داده های زمان استفاده در سطح فردی ارزیابی می کنیم. ما یک مدل تجربی رابطه بین شاخص های جمعیت شناختی و تابش گرما روزانه با کنترل برای عوامل فضایی و زمانی را مدل می کنیم. ما در معرض تابش گرما در فضای باز در افراد سالخورده و کم درآمد، و پایین آوردن گرما در فضای باز در زنان، بزرگسالان جوان و کسانی که به عنوان نژاد سیاه شناخته می شوند، بیشتر است. مسافرت، مراقبت از چمن و باغ و تفریح ​​و سرگرمی بیشترین فعالیت های در فضای باز را برای کمک به گرما قرار می دهند. ما همچنین افرادی را در شهرهای با دمای شدیدتر پیدا می کنیم که لزوما بیشتر از این نیستند. یافته ها نشان می دهد کنتراست های زیاد در ایجاد گرما در فضای باز بین شهرهای مختلف، گروه های جمعیتی و فعالیت ها. حل منازعات مواجهه، حساسیت، ظرفیت سازگاری و رفتار به عنوان تعیین کننده های خطر گرما و سلامت به پیشرفت در ابزارهای مشاهده و مدل سازی، به ویژه در مقیاس فردی نیاز دارد.