کد مقاله کد نشریه سال انتشار مقاله انگلیسی نسخه تمام متن
10215250 1677663 2018 7 صفحه PDF دانلود رایگان
عنوان انگلیسی مقاله ISI
Pretreatment with ticagrelor may offset additional inhibition of platelet and coagulation activation with bivalirudin compared to heparin during primary percutaneous coronary intervention
ترجمه فارسی عنوان
پیش‌درمانی با تیکاگرلور ممکن است مهار اضافی فعال‌شدن پلاکت و انعقاد با بیوالیرودین در مقایسه با هپارین را در طی مداخله اولیه کرونر زیر پوستی، جبران کند
کلمات کلیدی
بیوالیرودین، هپارین، انعقاد پلاکت اگریگیشن، ترومبین
فهرست مطالب مقاله
چکیده

کلمات کلیدی

1. مقدمه

2. روش ها

2.1 مطالعه جمعیت 

2.2. نمونه‌گیری خون

2.3 ارزیابی فعال‌سازی سیستم پلاکت و انعقاد

2.4 فعال‌سازی پلاکت و سیستم انعقادی

2.5 تحلیل آماری

3. نتایج

3.1 مطالع جمعیت

3.2 تأخیرهای زمانی در شکل 1 ارائه شده است

3.3 مشخصات پایه در جداول 1 و 2 ارائه شده است

3.4 واکنش‌پذیری پلاکت باقیمانده

3.5 فعال‌سازی پلاکت

 3.6 نسل ترومبین

3.7 محاسبه ارزش مفقودشده

3.8 اندازه التهاب و انفارکتوس

3.9 ارتباط با hs-TnT

4. بحث

5 . نتیجه‌گیری

 
ترجمه چکیده
سابقه: این مسئله که آیا بیوالیرودین در مقایسه با هپارین مهار اضافی در فعال شدن پلاکت و انعقاد، در طول مداخله اولیه کرونر12 زیرپوستی (PPCI) پس از پیشدرمانی با تیکاگرلور13 ایجاد کند، ناشناخته مانده است. روش ها: در این زیرمطالعه آزمایش VALIDATE-SWEDEHEART ، 103 بیمار تحت درمان با تیكاگرلور قبل از PPCI با هپارین یا بیوالیرودین، تصادفی انتخاب شدند. نمونه خون قبل و 1 و 12 ساعت پس از PPCI جمع آوری شد. ما واکنش‌پذیری پلاکتی (PR) را با استفاده چندتایی، P – سلکتین محلول، کمپلکس‌های ترومبین-آنتی‌ترومبین (TAT) و قطعات پروترومبین 1 + 2 (F1 + 2) به عنوان نشانگر فعال‌سازی پلاکت و انعقاد اندازه‌گیری کردیم. یافته ها: زمان متوسط (IQR) از زمان تجویز تیكاگرلور تا تصادفی سازی 63 (29) در مقابل 60 (24) دقیقه بود، p = 0.28. PR القا شده با ADP با گذشت زمان تفاوت معناداری بین گروه‌ها نداشت (هپارین در مقابل بیوالیرودین، AUC 73(62) مقابل 74 (68)، p = 0.74 ، 32 (42) در مقابل 43 (51) ، p = 0.38 ، 15 (15) در مقابل 19 (15) ، p = 0.29 ، قبل ، 1 و 12 ساعت بعد از PPCI). محلول P-سلکتین14 به طور قابل توجهی بین گروه‌ها تفاوت ندارد. در عرض 1 ساعت TAT همراه با بیوالیرودین (0.3(1.3)به 4.3 (4.2) ug / L ؛ p <0.01) به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد، اما با UFH (3.1) (2.1) به 3.5 (1.6) ug / L ، p = 0.24) این اتفاق نمی افتد. F1 + 2 در هر دو گروه افزایش یافت اما با بیوالیرودین از نظر عددی افزایش بیشتری یافت (170 (85) به 213 (126) pmol / L در مقابل 168 (118) به 191 (103) pmol / L). در 12 ساعت، افزایش قابل‌توجه و قابل‌مقایسه در تولید ترومبین در هر دو گروه مشاهده شد. نتیجه گیری: در بیماران تحت درمان با تیکاگرلور ، هیچ تفاوتی عمده‌ای بین بیوالیرودین و هپارین در اگریگیشن پلاكت‌ها یا نشانگرهای انعقادی مشاهده نكردیم، كه با نتایج بالینی خنثی مطالعه VALIDATE-SWEDEHEART مطابقت دارد.
موضوعات مرتبط
علوم پزشکی و سلامت پزشکی و دندانپزشکی کاردیولوژی و پزشکی قلب و عروق
پیش نمایش مقاله
پیش‌درمانی با تیکاگرلور ممکن است مهار اضافی فعال‌شدن پلاکت و انعقاد با بیوالیرودین در مقایسه با هپارین را در طی مداخله اولیه کرونر زیر پوستی، جبران کند
چکیده انگلیسی
In patients treated with ticagrelor, we found no major differences between bivalirudin and heparin in platelet aggregation or coagulation markers, which is in agreement with the neutral clinical results of the VALIDATE-SWEDEHEART study.
ناشر
Database: Elsevier - ScienceDirect (ساینس دایرکت)
Journal: Thrombosis Research - Volume 171, November 2018, Pages 38-44
نویسندگان
, , , , , , , ,