Bridging distant technological domains: A longitudinal study of the determinants of breadth of innovation diffusion

انتشار نوآوری به عنوان جنبه مهمی از تغییرات تکنولوژیک و اجتماعی شناخته شده است. نوآوری ها از طریق شبکه های جداگانه ای از دانش گسترش می یابند که جریان دانش را از هر حوزه تکنولوژیکی به هر یک از دیگر محدود می کند. با وجود این تقسیم بندی، برخی از سازمان ها قادر به ایجاد دانش هایی هستند که بر این محدودیت ها غلبه می کنند. در این زمینه، ما چهار فرضیه را در رابطه با استراتژی های تحقیق و توسعه خاصی که بر توانایی شرکت در توسعه اختراعات که فراتر از مرزهای تکنولوژیک شرکت گسترش می یابد، توسعه می دهیم. به طور خاص، ما بررسی می کنیم که چگونه شدت علمی شرکت، همکاری های فن آوری، تنوع تکنولوژیکی و تمرکز داخلی تاثیر گسترده ای در انتشار نوآوری دارند. ما از دو عامل اصلی انتشار نوآوری، یعنی مزیت نسبی و قابلیت مشاهده، به عنوان مکانیسم های نظری برای ایجاد استدلال ما استفاده می کنیم. ما تجربی فرضیه های ما بر روی داده های طولی از صنایع دارویی، بیوتکنولوژی و مواد شیمیایی را آزمایش می کنیم. یافته های ما نشان می دهد که تا چه اندازه دانش های موجود در اختراعات شرکت در مناطق تکنولوژیکی از راه دور پخش می شود، به شدت با شدت علمی شرکت و میزان همکاری آن مرتبط است، اما با تنوع تکنولوژیکی آن منفی است.