Predictors of depressive symptoms in patients with stroke – a three-month follow-up

Background and purposeDepression is one of the most common post-stroke complications, which could impair rehabilitation outcome and quality of life, and could also increase mortality after stroke. The aim of the present study was to assess the association between demographic, socioeconomic and clinical (stroke risk factors, type of stroke, location of vascular lesion, cognitive functions) factors on the presence and severity of post-stroke depressive symptoms in patients after first ever stroke as well as on their social functioning.Material and methodsA prospective, cohort study with a three-month observation period was performed in seven centres. Severity of depressive symptoms was assessed with the help of a short, 15-item version of the Geriatric Depression Scale (GDS), 3 months after stroke onset.ResultsOn the basis of GDS (GDS ≤ 5 points or > 5 points) patients were allocated to a group without (n = 160) or with symptoms suggestive of depression (n = 82). The study groups did not differ with respect to age, sex or place of residence. Univariate logistic regression analysis showed that independent predictors for the presence of symptoms suggestive of depression at 3 months after stroke were: low level of education, low income, greater severity of stroke, worse functional status, self-reported problems with daily-living activities and need of help in daily living activities. More than 60% of patients with depressive symptoms limited their social contacts. Patients with depressive symptoms were unsatisfied with their relations with life partners and friends.ConclusionsOur study showed a complex aetiology of post-stroke depressive symptoms with an important role of socioeconomic factors. Depressive symptoms after stroke worsen existing health, social and economic problems, and cause social isolation of patients.

StreszczenieWstęp i cel pracyDepresja jest jednym z najczęstszych powikłań udaru mózgu, które znacząco wpływa zarówno na postęp rehabilitacji po udarze, jakość życia pacjentów, jak i umieralność. Celem badania była ocena wpływu czynników demograficznych oraz klinicznych związanych z udarem (czynniki ryzyka udaru mózgu, typ udaru, lokalizacja ogniska naczynio-pochodnego, nasilenie deficytu neurologicznego, funkcje poznawcze) na występowanie i nasilenie objawów depresyjnych u pacjentów po pierwszym w życiu udarze mózgu. Oceniano również funkcjonowanie społeczne pacjentów po udarze mózgu w zależności od nasilenia objawów depresyjnych.Materiał i metodyProspektywne, kohortowe badanie z 3-miesięcznym okresem obserwacji prowadzono w 7 ośrodkach. Nasilenie objawów depresyjnych po 3 miesiącach od udaru oceniano w 15-punktowej wersji Geriatrycznej Skali Depresji (Geriatric Depression Scale – GDS).WynikiNa podstawie wyników uzyskanych w skali GDS (GDS ≤ 5 lub > 5 punktów) wyodrębniono grupę pacjentów bez depresji (n = 160) i z objawami sugerującymi depresję (n = 82). Chorzy z obu grup nie różnili się pod względem wieku, płci i miejsca zamieszkania. Znaczącymi predyk-torami występowania nasilonych objawów depresyjnych u pacjentów po udarze mózgu były: niższy poziom wykształcenia, niższe dochody, gorszy stan neurologiczny i funkcjonalny oraz trudności w życiu codziennym i potrzeba pomocy. Ponad 60% pacjentów z objawami depresyjnymi ograniczyło po udarze kontakty społeczne. Chorzy z objawami sugerującymi depresję oceniali gorzej swoje kontakty z rodziną i przyjaciółmi.WnioskiBadanie pokazuje złożoność przyczyn występowania objawów depresyjnych po udarze mózgu, wśród których istotną rolę odgrywają również czynniki społeczno-ekonomiczne. Występowanie objawów depresyjnych po udarze mózgu powoduje dodatkowo narastanie istniejących problemów oraz izolację społeczną chorych.