Age-related deficits in auditory temporal processing: unique contributions of neural dyssynchrony and slowed neuronal processing

این مطالعه براساس فرضیه ای است که سیستم عصبی مرکزی پیری به طور مداوم توانایی خود را برای پردازش تغییرات آکوستیک سریع که برای تشخیص گفتار مهم است، از دست می دهد. به طور خاص، ما فرض کردیم که نقص های مرتبط با سن در هماهنگی عصبی و فعالیت های نوسان عصبی در افراد مسن به طور مستقل اتفاق می افتد و باعث اختلال پردازش زمانی شنوائی می شود. هماهنگی عصبی تا حد زیادی وابسته به فاز قفل شدن در مسیر شنوایی مرکزی است، که از عصب شنوایی آغاز می شود. در مقابل، ویژگی های رزونانس فعالیت های نوسانی وابسته به یکپارچگی و ساختار اتصالات کروی بلند است. ما فرضیه های ما را با ارزیابی تفاوت های مرتبط با سن در ارتباطات الکتروفیزیولوژیک هماهنگی عصبی و فرکانس نوسان در افراد جوان و سالمند با شنوایی طبیعی و تعیین ارتباطات آنها با اندازه گیری رفتاری از تشخیص فاصله، مورد آزمایش قرار دادیم. مقادیر قفل فاز کوچکتر بود (هماهنگی عصبی ضعیف) و فراوانی پیمان آلفا برای افراد مسن بالاتر از بزرگسالان جوان پایین تر بود و به عنوان آستانه تشخیص شکاف افزایش یافت؛ تغییرات در مقادیر فاز قفل و حداکثر آلفا فرکانس منحصر به فرد پیش بینی آستانه تشخیص شکاف. این اثرات در بخش بزرگی توسط انجمن های بزرگ سالمندان رانده شد. این نتایج نشان می دهد که مکانیزم های عصبی تشخیصی مرتبط با آسیب شناسی اساسی متمایز است که ممکن است در بزرگسالان سالخوردگی متفاوت باشد و باعث کاهش میزان شنوایی می شود.