“With a little help from my friends” social predictors of clinical recovery in first-episode psychosis

عملکرد اجتماعی یک فاکتور مرکزی برای بهبود علائم بالینی پس از یک روان درمانی است. کمبود مطالعات در مورد تاثیر نسبی عوامل مرتبط با تعامل اجتماعی وجود دارد. رها کردن این می تواند بهبود مداخلات روان شناختی را بهبود بخشد. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر تعاملات اجتماعی بر بهبودی بالینی دو ساله در روان پریشی اول، با بررسی فراوانی و رضایت از روابط با خانواده و دوستان. یک نمونه اولیه از 178 بیمار مبتلا به روانپزشک اولویتی در طول دو سال در زمینه عملکرد اجتماعی و وضعیت بالینی مشاهده شد. ما به طور طولی مقایسه کسانی که به کسانی بود که با استفاده از تجزیه و تحلیل معادلات برآورد شده تعمیم داده نشد. نتایج ما نشان داد که فراوانی تعاملات اجتماعی با دوستان پیش بینی کننده مثبت قابل توجهی از بهبود بالینی در طی یک دوره دو ساله بود. رضایت ادراک شده با روابط و فراوانی تعاملات خانوادگی اثرات قابل توجهی را نشان نمی دهد. ما نتیجه می گیریم که تعامل با دوستان یک عامل قابل خواندن است که می تواند برای مداخله زودهنگام مورد هدف قرار گیرد. این امر باعث تسهیل عوامل محافظتی از طریق حفظ شبکه های اجتماعی موجود می شود و بنابراین خطر ناتوانی در ارتباط با روان درازمدت را کاهش می دهد. یافته ها حاکی از آن است که حتی افرادی که تمایل به عقب نشینی اجتماعی و انزوا دارند می توانند از این نوع مداخله بهره مند شوند.