Suicidality, psychopathology, and the internet: Online time vs. online behaviors

این مطالعه به بررسی اینکه آیا چند متغیر روانپزشکی، از جمله خودکشی، می تواند زمان صرف شده توسط مردم را با استفاده از اینترنت (ساعت های آنلاین) پیش بینی کند. بعد، با رفتارهای آنلاین خود، یک فرد خاص در معرض خطر (افراد خودکشی) را مورد بررسی قرار دادیم و افراد مبتلا به خودکشی را مقایسه کردیم که با اهداف مربوط به خودکشی آنلاین با افراد غیر انتحاری ارتباط برقرار کرد و برای اهداف مربوط به خودکشی آنلاین نرفتند. نمونه آنلاین بی نام 713 (18-71 ساله) ساعت ها به صورت آنلاین، تاریخ روانشناسی و چندین مقیاس استاندارد را به اتمام رسانده است. مدلسازی رگرسیون سلسله مراتبی پس از حسابداری برای سن و تحصیلات نشان داد که متغیرهای مورد سنجش روانپزشکی، از جمله خودکشی، واریانس قابل توجهی را در ساعتهای آنلاین توضیح نداد. ساعتها به صورت آنلاین بهتر شده بود توسط سن جوانتر، تمایل بیشتری برای توسعه روابط آنلاین، حمایت اجتماعی درک شده بیشتر، کنجکاوی بیشتر و برونگرایی پایینتر پیش بینی شده بود. شرکت کنندگان خودکشی، که برای اهداف مربوط به خودکشی آنلاین را انجام دادند، در ساعتهای آنلاین متفاوت نبودند. مدلسازی رگرسیون چندگانه نشان داد که کسانی که به صورت آنلاین برای اهداف مرتبط با خودکشی رفتگی داشتند، احتمالا جوانتر، خودکشی تر و بیشتر مایل به کمک از متخصصان بهداشت روان آنلاین بودند. این یافته ها نشان می دهد که ساعت های آنلاین، یک شاخص معتبر از آسیب روانی نیستند. با این حال، مطالعه رفتارهای آنلاین گروه های خاص در معرض خطر می تواند مفید و آموزنده باشد، از جمله برای تلاش های پیشگیری از خودکشی.