A nexus of contracts theory of legal entities

در این مقاله، ما یک نظریه را ارائه می دهیم که توضیح می دهد که چرا شرکت ها به طور معمول به عنوان اشخاص حقوقی سازمان یافته اند که از صاحبان آنها به صورت رسمی متمایز هستند. یک نهاد قانونی مالک را اجازه می دهد یک شرکت را به عنوان یک بسته نرم افزاری از قراردادهایی که می تواند به شخص دیگری منتقل شود، ایجاد کند، اما تنها اگر آنها با هم منتقل شوند. این تخصیص مجتمع همراه با توازن چندین منافع بالقوه متضاد امکان پذیر است. اول، صاحب که قراردادها را جمع می کند، نیاز به نقدینگی دارد - یعنی توانایی انتقال قراردادها و پول نقد. دوم، معامله گر های قراردادی قراردادی، محافظت از انتقال فرصت های شغلی را می دهد که ارزش عملکردی که وعده داده شده را کاهش می دهد. و سوم، مالک تمایلات طولانی مدت را از طرف معامله گران شرکت برای حفاظت از ارزش سرمایه گذاری های خود در بسته نرم افزاری فراهم می کند. از آنجا که انتقال منافع سهام در یک نهاد قانونی به طور کلی نمی تواند به عنوان انتساب قرارداد های انسانی در نظر گرفته شود، اشخاص هزینه های قرارداد ایجاد اعتبار بسته را کاهش می دهند. ما متوجه می شویم که صاحبان مزایده بسته بندی را ترجیح می دهند زمانی که سرمایه گذاری در بسته نرم افزاری از مالک خود بیگانه باشد؛ اما زمانی که سرمایه گذاری ها به مالک خاص است، قراردادهایی که مانع تغییر کنترل می شوند، مطلوب هستند.