Religious co-option in autocracy: A theory inspired by history

رابطه بین دین و سیاست از منظر نظری بررسی می شود، فرض می شود که روحانیون مذهبی را می توان توسط حاکم که به عنوان یک خلبان خود عمل می کند، همکاری می کند. اثرات تطبیقی ​​مذاهب غیر متمرکز و متمرکز بر سطح مطلوب همکاری بین خودکامه و روحانیون مذهبی، که به خودی خود بر ثبات سیاسی تاثیر می گذارد، مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد. این مقاله نشان می دهد که حضور یک بدن غیر متمرکز روحانیون رژیم های مستبد را ناتوان تر می کند. همچنین نشان می دهد که در زمان ثبات، سطح اصلاحات با یک دین متمرکز بزرگتر از یک مرکز غیرواقعی است. وقتی که خودکامه در پرونده غیرمتمرکز اصلاحات بیشتری را نسبت به متمرکز انجام می دهد، همیشه این کار را با هزینه ثبات انجام می دهد. مطالعات موردی تاریخی ارائه شده است که نشان دهنده نتایج اصلی است.