Benefit in the wake of disaster: Long-run effects of earthquakes on welfare in rural Indonesia

ما اثرات درازمدت بر نتایج اقتصادی فردی مجموعه ای از زمین لرزه ها - چندین، بزرگ، اما غالبا غیرمترقبه - که در سال های 1985 در اندونزی روستایی رخ داده است، مورد بررسی قرار می دهیم. با استفاده از داده های طولی در سطح فردی از نظرسنجی های خانگی خانوار، همراه با دقیق اقدامات لرزه های زمین محلی به دست آمده از پایگاه داده های زمین شناسی ایالات متحده، ما اثرات زمین لرزه ها را شناسایی می کنیم، با بهره گیری از ماهیت فضایی و ماهوارهای شبه تصادفی توزیع آنها. افراد آسیب دیده زیان های اقتصادی کوتاه مدت را تجربه می کنند، اما در دوره متوسط ​​(بعد از 2 تا 5 سال) بهبود می یابند و حتی در بلندمدت (6-12 سال) درآمد و درآمد رفاهی را نشان می دهند. ذخایر دارایی های تولیدی، بویژه در مزارع، بازسازی می شوند و زیرساخت های عمومی بهبود می یابند، به نظر می رسد بخشی از کمک خارجی است که امکان بهره وری را بهبود می بخشد. این یافته ها تمایل دارند تا تله های فقر را تخفیف دهند و مزایای بالقوه درازمدت را از مداخلات پس از فاجعه به خوبی طراحی کنند در مواردی که بلایای طبیعی عمدتا بر دارایی های فیزیکی تأثیر می گذارد.