An energy-centric theory of agglomeration

این مقاله یک مدل فضایی ساده از استثمار انرژی را برای این که چگونه موقعیت و بهره وری منابع انرژی بر توزیع فعالیت اقتصادی در فضای جغرافیایی تأثیر می گذارد، ارائه می دهد. با ترکیب عناصری از اقتصاد انرژی و جغرافیای اقتصادی، بهره وری منابع انرژی را به انگیزه های فعالیت اقتصادی مرتبط می سازد. ما یک قانون مقیاس جدید را پیدا می کنیم که بهره وری منابع انرژی را به اندازه جمعیت می افزایند، در حالی که رودخانه ها و جاده ها به طور موثر بهره وری را افزایش می دهند. ما نشان می دهد که پیش بینی های تئوری ما در مورد یک هسته تک، به پیش بینی بیش از مناظر منطقه ای و توزیع اندازه شهرستان در سطح کشور نشان می دهد.