کد مقاله کد نشریه سال انتشار مقاله انگلیسی نسخه تمام متن
5124534 1488140 2017 16 صفحه PDF دانلود رایگان
عنوان انگلیسی مقاله ISI
The role of the lie in the evolution of human language
ترجمه فارسی عنوان
نقش دروغ در تکامل زبان بشری
کلمات کلیدی
اوتیسم، همکاری تکامل، ارتباطات، همکاری، فریب، تکامل انسان، خیال پردازی، زبان، تکامل زبان، شناسایی دروغ، دروغ گویی، مینهسس، اصل نقض، فرضیه مغز اجتماعی، تغییرپذیری،
ترجمه چکیده
ادبیات در مورد تکامل زبان، این واقعیت را مطرح می کند که زبان اجازه می دهد دروغ بگوییم به عنوان یک مانع عمده در ظهور و توسعه زبان، و به این ترتیب به دنبال روش های نظری برای محدود کردن دروغ است. در این مقاله، ادعا می کنم که این اصطلاح عمومی این مسئله به این نکته رسیده است که دروغ گفتن سهم بزرگی در تکامل زبان است. بدون دروغ، زبان به عنوان پیچیده نیست، ارتباطات زبانشناختی بسیار ساده خواهد بود، نیازهای شناختی زبان خیلی سنگین نخواهد بود و نقش آن در جامعه کاملا متفاوت خواهد بود. این استدلال بر مبنای نظریه زبان دوری (2015) به عنوان یک تکنولوژی ارتباطات اجتماعی است که به طور جمعی برای آموزش تخیل طراحی شده است. تئوری دوباره ذهن دروغگو را در نظر می گیرد و نشان می دهد که ظهور زبان بیشتر به منظور افزایش ظرفیت انسانی برای فریب، بیشتر شده است تا ظرفیت انسانی را برای برقراری ارتباط صادقانه افزایش دهد. دروغ گفتن نمی تواند محدود شود، اما زبان سقوط نکرد. مفهوم دروغ گفتن به عنوان یک تهدید به زبان، همانطور که در ادبیات فرموله شده است، بر اساس یک سری فرض های غیر واقعی است. مهمتر از همه، ظرفیت های شناختی، عاطفی و اجتماعی مورد نیاز برای دروغ گویی، شناسایی دروغ و اجرای اخلاقی در جوامع به همان اندازه گسترش نمی یابد: آنها بسیار متغیر هستند. دروغ گفتن و زبان در یک مارپیچ هماهنگ تکاملی بی پایان، که نقشه روابط ارتباطی درون جوامع را تغییر داد، و در شکل گیری زبان ها، جوامع، احساسات و احساسات ما شرکت کرد. ما برای دروغ گفتن، و به خاطر دروغ گفتن، تکیه کردیم، درست همانطور که برای تکامل و ارتباطات صادقانه شکل گرفتیم.
موضوعات مرتبط
علوم انسانی و اجتماعی علوم انسانی و هنر زبان و زبان شناسی
پیش نمایش مقاله
نقش دروغ در تکامل زبان بشری
چکیده انگلیسی
The literature on language evolution treats the fact that language allows for lying as a major obstacle to the emergence and development of language, and thus looks for theoretical means to constrain the lie. In this paper, I claim that this general formulation of the issue at hand misses out on the fact that lying made an enormous contribution to the evolution of language. Without the lie, language would not be as complex as it is, linguistic communication would be much simpler, the cognitive requirement of language would not be so heavy, and its role in society would be radically different. The argument is based on Dor's (2015) theory of language as a social communication technology, collectively-designed for the instruction of imagination. The theory re-thinks the essence of lying, and suggests that the emergence of language did more to enhance the human capacity for deception than it did to enhance the human capacity for honest communication. Lying, then, could not be constrained, but language did not collapse. The conception of lying as a threat to language, as it is formulated in the literature, is based on a series of unrealistic assumptions. Most importantly, the cognitive, emotional and social capacities required for lying, lie-detection and moral enforcement are never equally spread within communities: they are highly variable. Lying and language came to be entangled in a never-ending co-evolutionary spiral, which changed the map of communicative relationships within communities, and participated in shaping our languages, societies, cognitions and emotions. We evolved for lying, and because of lying, just as much as we evolved for and because of honest communication.
ناشر
Database: Elsevier - ScienceDirect (ساینس دایرکت)
Journal: Language Sciences - Volume 63, September 2017, Pages 44-59
نویسندگان
,