Attentive pointing in natural scenes correlates with other measures of attention

اشاره انگشت یک رفتار طبیعی انسان است که اغلب برای جلب توجه به بخش های خاصی از ورود حسی استفاده می شود. از آنجایی که این رفتار اشاره به احتمالا قبل و / یا همراه با استقرار توجه توسط شخص اشاره گر است، ما فرض می کنیم که اشاره می تواند به عنوان یک ابزار طبیعی برای ارائه خود گزارش از توجه و در مورد ورودی بصری، برجسته بصری . ما در اینجا روش جدیدی برای ارزیابی انتخاب توجه با معرفی افراد برای اشاره و قرار دادن اولین مکان در یک تصویر بر روی یک صفحه قرص الکترونیکی قرار می دهیم. یافته های ما نشان می دهد که داده های شیر به خوبی با دیگر اقدامات توجه مرتبط هستند، از جمله تکه های چشم و انتخاب نقاط تصویر جالب، و همچنین با پیش بینی های یک مدل نقشه یابی. ما همچنین یک روش تجزیه و تحلیل برای مقایسه نقشه های توجه (شامل تثبیت ها، نقاط گزارش شده از علائم، اشاره انگشت و محاسبه قابل اندازه گیری) که خطا در برآورد این نقشه ها را از یک تعداد محدود از امتیازات داده می کند، ایجاد می کنیم. این تجزیه و تحلیل یافته های اصلی ما را تقویت می کند و نشان می دهد که همبستگی اندازه گیری شده بین نقشه های توجه شده از فرآیندهای اساسی یکسان، به طور سیستماتیک دست کم گرفته شده است. کم پیش بینی زمانی قوی تر می شود که تعداد نمونه ها کوچک باشد اما همیشه وجود دارد. روش تحلیل ما محدود به داده های پارادایم های توجه نیست، بلکه به جای آن، به طور گسترده ای برای اندازه گیری های شباهت بین شمارش داده های چندجملهای یا توزیع احتمالی انجام می شود.