Integrating climate change vulnerability assessments from species distribution models and trait-based approaches

برای انطباق با تغییرات اقلیمی در جوامع بیولوژیکی، برنامه های حفاظت به طور فزاینده ای از مدل ها برای پیش بینی پاسخ های گونه ها به تغییرات آب و هوایی استفاده می کنند. تا به امروز، مدل های توزیع گونه بیشترین استفاده را برای ارزیابی آسیب پذیری گونه ها به تغییرات آب و هوایی نشان داده اند. رویکردهای مبتنی بر ویژگی های بیولوژیکی که اخیرا ظهور کرده و شامل بررسی حساسیت و ظرفیت سازگاری گونه ها هستند، ارزیابی آسیب پذیری های جایگزین و بالقوه مناقشات را ارائه می دهند و پزشکان و برنامه ریزان محافظت کننده را با گزینه های دشوار انتخاب می کنند. در اینجا ما اهداف و نقاط قوت روش های مختلف را مورد بحث قرار می دهیم و برای کارشناسان حفاظت از محیط زیست به آنها توصیه می کنیم. ما یک چارچوب متدولوژیک یکپارچه را برای ارزیابی اثرات تغییرات آب و هوایی بر گونه هایی که از رویکردهای مدل سازی توزیع گونه های سنتی استفاده می کنند و ارزیابی های مبتنی بر صفات بیولوژیکی استفاده می کنند، ارائه می دهیم. ما نشان می دهیم که چگونه این مدل ها به صورت مفهومی به عنوان ورودی برای هدایت نظارت و برنامه ریزی حفاظت می توانند مورد استفاده قرار گیرند.