Discrepancies between paper and practice in policy implementation: Tajikistan's property rights and customary claims to land and water

حقوق مالکیتی که توسط سیاست های زمین و آب اعطا می شود، همیشه با ادعاهای مشابه - به معنای حقوق درک شده - همیشه مردم عمل می کنند. اختلاف بالا بین هر دو به یک پیاده سازی سیاست بی ثبات و خطر تصمیم گیری بی ثمر می بخشد. علاوه بر این، حقوق ادراک شده به زمین و منابع آب متناظر آن می تواند به طور قابل توجهی متفاوت باشد. در این مقاله، ما مفاهیم حقوق مالکیت را عملی می کنیم و با تعیین و اندازه گیری، تفاوت بین حقوق مالکیت و ادعاهای معمول زراعتی را به منابع و منابع زمین و آب ارزیابی می کنیم. با توجه به زمین، بازیگران تمایل دارند تصمیمات خود را بر ادعاهای عادی بر اساس آنها برسانند و حقوق مالکیت را رد کنند. در مقابل، در رابطه با آب، متوجه می شویم که مزایای کامل حقوق مالکیت که توسط اصلاحات سیاسی ارائه شده، اغلب به رسمیت شناخته نمی شود. در حالی که در اولین مورد، مکانیزم های کنترل و نظارت سیاسی به نظر می رسد ناکام ماند، در نهایت عدم تقارن اطلاعات به کشاورزان اجازه نمی دهد از پتانسیل سرمایه گذاری کامل خود بهره برداری کنند.