Expanding the protected area network in Namibia: An institutional analysis

مناطق حفاظت شده برای حفظ تلاش های جهانی حفظ حیاتی است. حفاظت از تنوع زیستی به طور همزمان و ترویج سلامت بشر، حفاظت از مناطق را نمی توان جدا از منظره های اطراف خود در نظر گرفت. به همین دلیل، مناطق حفاظت شده و مناظر مجاور به طور فزاینده ای به عنوان یکپارچه مشاهده می شوند. برنامه ریزی برای چنین منظره های چند منظوره نیاز به درک بستر سازمانی دارد، زیرا نهادها به عنوان یک رابط بین اجزای اجتماعی و محیط زیست یک سیستم عمل می کنند. در اینجا، ما جنبه های سازمانی (یعنی هنجارها یا قواعد در حال استفاده) را از جمله شیوه های مختلف استفاده از زمین در اطراف پارک ملی آنتونی در نامیبیا به یک چشم انداز حفاظت مجتمع ارزیابی کردیم. چشم انداز فعلی مزایای اکولوژیکی متعددی از جمله ارائه خدمات اکوسیستم (گاو و آب) و خدمات اکوسیستمی فرهنگی (شکار و گردشگری) را فراهم می کند. داده های مربوط به دیدگاه های ذینفعان و مدیریت منابع از مصاحبه های نیمه ساختاری با مدیریت پارک، مالکین زمین، کشاورزان و ساکنان محلی به دست آمد. ما شش سیستم متمایز منابع حکومتی را شناسایی کردیم، هر کدام به طور متناوب بر خدمات اکوسیستمی متمرکز شده و هر کدام از نهادهای مختلفی که رفتارهای ذینفع را هدایت می کنند، هدایت می شود. به نظر می رسد که یک مجتمع گسترده ای از هنجارها و استراتژی های مشترک به طور جداگانه از یکدیگر و با استفاده از مالکیت زمین محدود می شود. گسترش شبکه منطقه حفاظت شده نیاز به ادغام رویکردهای گوناگون حکومت و رویکرد چشم انداز به مدیریت دارد.