Longitudinal associations between physically abusive parents' emotional expressiveness and children's self-regulation

در این مطالعه، رویکرد روانشناختی توسعه یافته به بررسی رابطه طولی میان بیانگر احساسات والدین و خودمراقبت فرزند پرداخته شده است. جمع آوری داده ها از سال 2004 تا 2008 انجام شد. نود و دو تن از والدین مضر فیزیکی، ارزیابی های سالانه از بیان عاطفی خود و همچنین توانایی های خود تنظیم خود را در کودکان انجام دادند. هر ساله اقدامات مشاهده شده و رفتاری برای رفع اشکال عاطفی والدین و خودمراقبت کودکان نیز صورت می گیرد. به طور خاص، والدین در یک کار تعامل والدین و فرزند شرکت کردند، که بینش خود را نسبت به سطوح مساوی تأمین کرد. یک کار جعبه پازل توسط هر کودک برای ارزیابی خود تنظیم شد. نتایج اول نشان داد که بیان والدین احساسات منفی، خودسنجی ضعیف تر را در کودکان پیش بینی می کند، هم زمان و هم هم زمان. دوم، بیان والدین از احساسات مثبت و تأثیر تخت والدین بر خودارزیابی کودکان ارتباطی ندارد. یافته ها درک ما از سوسیالیسم والدین خودارزیابی را بیان می کنند و بینش نسبت به نقش اجزای مجزا بیانگر عاطفی را بیان می کنند. علاوه بر این، یافته ها پیامدهای مهمی برای درک عقلانیت احساسی در نمونه های پرخطر دارند و درک ما از عملکرد درون گروهی در میان خانواده های متخلف، که می تواند به عنوان ابزار برای هدایت مداخلات عمل کند، افزایش می یابد.