Development of children's understandings of physical disabilities and stigmatization in a Japanese cultural context: Reflections of children in second through sixth grades

ضعف در ارتباط با ناتوانی یک مسئله عدالت اجتماعی گسترده فرهنگی است. سن ابتدایی یک دوره مهم برای کودکان است تا نگرش مثبت نسبت به افراد معلول ایجاد کند. این مطالعه به بررسی درک نوجوانان ابتدایی ژاپن در مورد معلولیت و ناتوانی در کودکان می پردازد. به دنبال تعاملات و بحث در مورد ناتوانی با نویسنده، یک معلم مهمان که از یک صندلی چرخدار استفاده می کند، 118 کودک ژاپنی به طور معمول در حال توسعه در کلاس های دوم تا ششم، بازتاب های کتبی در مورد ناتوانی های جسمی و ننگ زدن را ارائه کردند. کودکان در تمام سطوح سطح هر دو جنبه مثبت و منفی معلولیت را توصیف می کنند. با این حال، پاسخ جوانان کودکان نسبتا مثبت بود، و تمرکز بر نمونه های خاصی از زندگی در صندلی چرخدار بود. پاسخ های فرزندان قدیمی تر به چالش ها بیشتر متمرکز شده و تفکرات و احساسات خود را در خصوص ناتوانی در جزئیات بیشتر بیان می کنند. بعضی از بچه های بزرگتر نیز از روایت های معلولین نویسنده برای توصیف چگونگی برطرف کردن چالش های خود که لزوما مربوط به معلولیت نبود، استفاده می کردند. چنین تفاوت هایی در پاسخ های کودکان توسط سطوح درجه بندی در زمینه شیوه های اجتماعی شدن ژاپن مورد بحث قرار می گیرد که بر حساسیت به سوءاستفاده و همچنین همدلی برای حفظ روابط بین فردی تأکید دارند. مواردی از موارد فرهنگی ژاپن به متخصصان در کشورهای غربی نیز مورد بحث قرار گرفته است.