Detecting the perception of illusory spatial boundaries: Evidence from distance judgments

مرزهای فضایی همه چیز را از خطوط مسیرهای ما به مرزهای بین کشورهای مختلف تقسیم می کنند. آنها برای درک موضوع، ناوبری فضایی، حافظه فضایی، قضاوت فضایی و هماهنگی اقدامات ما اساسی هستند. گرچه مرزهای فضایی صریح که توسط ساختارهای فیزیکی تشکیل شده اند، شامل بسیاری از مرزهای واقعی ما می شوند، مرزهای فضایی ضمنی و قابل نفوذ فراگیر هستند. پارادایم غالب برای شناسایی مرزهای فضایی ضمنی براساس قواعد فاصله و موقعیت مکانی مبتنی بر حافظه استوار است. یکی از احتمالات این است که این تعصبات در حافظه فضایی ممکن است به تعصبات اولیه در ادراک فضایی مربوط باشد، اما این میزان که مرزهای فضایی مبهم درک ادراکی فضایی ناشناخته است. یک رویکرد برای تشخیص ادراک مرزهای فضایی ضمنی می تواند آن را از طریق تعصبات سیستماتیک شناخته شده در قضاوت های فاصله مبتنی بر حافظه به دست آورد. ما تعصبات شناخته شده در قضاوت های فاصله مبتنی بر حافظه را برای به دست آوردن ادراک از مرزهای فضایی با محاسبه میزان که فاصله ها در سراسر مرزهای فضایی بالقوه بیش از حد مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج حاکی از آن است که شرکت کنندگان مرزهای فضایی بالقوه را به عنوان مرزهای فضایی خیالی درنظر می گیرند که منجر به محکومیت های جنجالی فاصله می شود. یک گروه کنترل، نشانه های فاصله ای دو بعدی را به عنوان مسئول این تعصب حذف کرد. این تعصب روش جدیدی برای تشخیص ادراک مرزهای فضایی توهم است.