Parenting and neighbouring in the consolidating city: The emotional geographies of sound in apartments

ساکنان آپارتمان فضایی عمودی و افقی را به اشتراک می گذارند، و ماتریال آپارتمان تجربیات خود را از صدا و فضا را شکل می دهد. در سراسر زمینه های متنوع، رشد سریع جمعیت شهری موجب تغییر در جهت خانه های با چگالی بالایی شده است، که اغلب آن از نظر هنجارهای فرهنگی مسکن جداگانه و حومه ای است. با این حال، کمی درباره تجارب عاطفی روزمره ساکنان آپارتمان شناخته شده است. این مقاله بر مبنای بینش های جمع آوری شده از خانواده ها، با کودکان، زندگی می کند در آپارتمان ها در سیدنی، استرالیا - یک شهر تحت تراکم عمیق است. توسعه دهندگان به طور معمول بازار آپارتمان های بلند را به عنوان یک فرم مسکن انتقالی برای تک و زوج ها به فروش می رسانند. با این حال، تعداد قابل توجهی از خانواده ها با کودکان در حال حاضر در آپارتمان زندگی می کنند، و به عنوان یافته های ما نشان می دهد، آنها با انتظارات که کودکان (و صداهای آنها) تعلق ندارند مبارزه کنند. این تجربیات خانواده از زندگی با چگالی بالا نشان می دهد که اهمیت صدا و ساخته شده چگونه با هنجارهای فرهنگی ارتباط برقرار می کند تا چگونگی فهمیدن آپارتمان ها را درک کند. بنابراین، احساسات زندگی روزمره، فضاهای آپارتمانی و روابط اجتماعی (هم در داخل خانواده ها و هم در همسایگان) را هماهنگ می کنند. نزدیکی فیزیکی منجر به تنش در اطراف آکوستیک و حفظ حریم خصوصی می شود، در حالی که ماهیت آپارتمانی یک معضل عاطفی بین والدین خوب و یک همسایه خوب ایجاد می کند. صدا می تواند منجر به احساس گناه، شرم و استرس شود. ما در مورد چنین مصیبت ها و همچنین راهکارهای مقابله با فضایی، زمانی و مادی خانواده ها بحث می کنیم. ما معتقدیم که هنجارهای فرهنگی و فنی باید برای حمایت از خانواده های با فرزندان در شهر عمودی تقویت شوند.