Learning to feel at home. Governing homelessness and the politics of affect

دینامیک عاطفی و عاطفی بی خانمانی موضوع تحقیق جغرافیایی یک مسئله ثابت است. جغرافیدان توجه به بی خانمانی را به عنوان یک پدیده تجسمی و اضطراب احساسی که افراد بی خانمان را تحت تاثیر قرار می دهد، مورد توجه قرار داده است. چه چیزی توجه کمتری را به خود جلب کرده است، هرچند سیاست تاثیری است که فضاهای مراقبت را مشخص می کند. تلاش برای ساخت خانه مسکن بی خانمان "اغلب عواطف را هدف قرار می دهد و سعی می کند مشتریان خود را در مورد مسولیت و احساس مسئولیت در امور خانه سازی و خانه سازی به مشتریان ارائه دهد. این مقاله تلاش می کند تا خود را به عنوان نقطه ای از اخلاق پایدار «مسکن آماده» برای باز کردن مجموعه ای از سوالات گسترده تر درباره ماهیت مواجهه بین دولت رفاه و شهروندانش بگذارد. این نشان می دهد که چطور فضاهای مراقبت از "آمادگی مسکن" به عنوان توانایی شخصی برخوردار می شوند و بنابراین از چالش های پیچیده عاطفی و شرایط پیش شرطی که خانه را مشخص می کنند، انتزاعی است. برای برجسته کردن اثرات پارادوکسیک رویکردهای درمانی به زندگی به عنوان یک مهارت احساسی ذهنی که می تواند تسلط یابد، من مفهوم آمادگی مسکن را با کار اخیر در زمینه جغرافیای عاطفی مطابقت می دهم که اجازه می دهد برای بیان متفاوت خانه به عنوان یک وب کم از شیوه ها، جو و روابط بین مردم، فضاها و چیزها.