Labor market frictions, investment and capital flows

مدل استاندارد نئوکلاسیک پیش بینی می کند که کشورهایی که نرخ رشد بهره وری بالاتری دارند، به شدت افزایش سرمایه گذاری را تجربه می کنند که به دنبال آن کاهش سریع است. این پاسخ سرمایه گذاری منحصر به فرد با شواهد تجربی مخالف است که نشان می دهد رفتار سرمایه گذارانه ای نیست. در این مقاله، من یک مدل تعادل عمومی دو کشور ارائه می دهم که پاسخ های سرمایه گذاری را از اصطلاحات بازار کار تولید می کند. در مدل، من سرمایه گذاری را به اجزای بازرگانی و غیر قابل فروش تقسیم می کنم و نشان می دهد که افزایش نرخ رشد یک کشور منجر به کمبودهای اجزای غیر قابل فروش می شود که قیمت نسبی کالاهای سرمایه گذاری را افزایش می دهد. این کمبودها ناشی می شود زیرا کار نمی تواند به سرعت بین بخش های درون اقتصادها بازنشانی کند. این مکانیزم دارای دو پیامد اصلی است. اول، حرکت القاء شده در قیمت های نسبی، برابر است با بازده سرتاسری به سرمایه و در نتیجه سرمایه گذاری اولیه را بسیار کاهش می دهد. دوم، صرفه جویی در حالات در حال حاضر نقش مهمی در سرمایه گذاری سرمایه گذاری دارد و موجب حرکت مشترک بین این متغیرها می شود.