Machiavellian experimentation

این مقاله مکانیسم زیر را پیشنهاد می دهد که به موجب آن قطب بندی اعتقادات می تواند به جای تشدید اختلافات از بین بردن خط مشی سیاسی بیفزاید: انتظار پرداختن سیاسی از اثبات درست بودن یک شکست سیاسی می تواند تصمیم گیرندگان را که به سیاست جدید اعتقاد ندارند، زیرا آنها اعتماد به نفس می کنند که آزمایش شکست خواهد خورد و در نتیجه قدرت سیاسی آنها را افزایش می دهد. ما این مکانیزم را در یک مدل تصمیم گیری جمعی در حضور باورهای ناهمگونی که در آن هر تصمیم غیر از گزینه پیش فرض، یکسان است، تشکیل می دهیم. ما نشان می دهیم که این توجه به بازپرداخت های سیاسی می تواند ناکارآمدی ناشی از یک نیاز رضایت بخشی را که باعث عقب ماندگی قطبی می شود را از بین ببرد، اما می تواند آزمایش های زیر را نیز ایجاد کند، زمانی که دو بازیگر اعتقاد دارند که اندکی متفاوت از یکدیگر هستند. ما علاوه بر این نشان می دهیم که این کم تجربه می تواند زمانی کاهش یابد که بازده های سیاسی داخلی می شوند. ما روابط تجربی مکانیسم را در دو نمونه با روایات تاریخی نشان می دهد: ما بر روند تصمیم گیری رهبران چینی در طی گذار از کشور در اواخر دهه 1970 متمرکز هستیم و ما همچنان مدل را به اختلاف درون رهبری نیروهای متفقین در جبهه غربی جنگ جهانی دوم در پاییز 1944.