The influence of locomotory style on three-dimensional spatial learning

درجه جنبش سه بعدی که توسط حیوانات نمایش داده می شود، بخشی از سبک های حرکتی آن است. به عنوان مثال، حیوانات با سطح سطح مانند انسان همیشه در تماس با زمین هستند، و در نتیجه، سفر آنها به ابعاد عمودی به طور عمده توسط توپوگرافی زمین است. در مقابل، حیوانات بدون پرواز (شنا و شنا) می توانند به طور مساوی در تمام سه بعد حرکت کنند. تحقیقات از 20 سال گذشته نشان داده است که بسیاری از حیوانات اطلاعات مربوط به ابعاد عمودی و افقی را با سطوح مختلف دقت یاد می گیرند و به یاد می آورند و این ممکن است تحت تاثیر سبک های حرکت آنها باشد؛ با این حال، هیچ نظری برای تعیین اینکه آیا این تفاوت ها از الگوهای عمومی پیروی می کنند یا نه، وجود دارد و تلاش های کمی برای توضیح دلایل آنها صورت گرفته است. هدف این مقاله دوگانه است. ابتدا ادبیات مربوط به ناوبری عمودی و افقی را بررسی می کنیم و دقت نسبی این فرایندها را در حیوانات سطح محدود و بدون سطوح مقایسه می کنیم و از عوامل کلیدی مهم ارزیابی می کنیم. دوم، ما امیدواریم که یک چارچوبی برای کمک به پژوهشگران متعهد به اثرات سبک حرکتی بر روی ناوبری به حوزه های زمینه ای که داده ها فاقد هستند یا جایی که یافته های متناقضی وجود دارد که باید حل شوند، ایجاد کنیم. ما پیشنهاد می دهیم که در حال حاضر مطالعات کمی در مورد ناوبری سه بعدی وجود دارد، این مزرعه از مطالعات بیشتر در گونه های وسیع تر، به خصوص گونه های شنا و شنا که لانه ها و علوفه در زمین و یا در منطقه بتونی و سطح آبزی حیوانات حیواناتی که باید به طور منظم از طریق طناب به سه بعد حرکت کنند. این امر ما را قادر می سازد تا مشخص کنیم آیا تفاوت های واقعی در یادگیری فضایی بین حیوانات وجود دارد که سبک های مختلف حرکت را دارند و اگر تفاوت ها وجود داشته باشد، ما می توانیم اصول کلی را که می تواند این تفاوت ها را در یادگیری فضایی بین گونه ها توضیح دهیم.