کد مقاله کد نشریه سال انتشار مقاله انگلیسی نسخه تمام متن
1013987 939343 2016 10 صفحه PDF دانلود رایگان
عنوان انگلیسی مقاله ISI
After the wrongdoing: What managers should know about whistleblowing
ترجمه فارسی عنوان
پس از تخلف: آنچه که مدیران باید درباره افشای تخلف بدانند
کلمات کلیدی
تخلف سازمانی؛ افشای اسرار داخلی؛ افشای اسرار خارجی؛ انتقام علیه افشاگران؛ اخلاق کسب و کار
فهرست مطالب مقاله
چکیده

کلمات کلیدی

1. افشای تخلف

1-1- چرا افشای تخلف برای مدیران و سازمان ها اهمیت دارد؟

1.2 افشای تخلف در کجا اتفاق می افتد؟

1.3 افشای تخلف چیست؟

1.4 چه کسی تخلف را افشا می کند و چه موقع این کار را می کند؟

1.5 چه موقع و چرا افشاکنندگان تخلف از انتقام رنج می برند؟

2- نتیجه گیری
ترجمه چکیده
بیشتر ما احتمالا در نقاطی هستیم که تخلف را در سازمان های خود مشاهده می کنیم و برخی از ما، این تخلف را برای برخی افراد ذیصلاح افشا خواهیم کرد تا تخلف را متوقف کنند. یا ممکن است مدیر، بازرس، و یا حسابرسی باشیم که وقتی یکی از همکاران ما بخواهد تخلفی در سازمان را گزارش دهد، به عنوان "گیرنده رسمی شکایت" خدمت رسانی کنیم. چه ما تخلف را افشا کنیم و چه پس از اینکه شخصی تخلفی انجام داد وظیفه پاک کردن آن تخلف را داشته باشیم، در هر صورت باید هر چه زودتر بدانیم که چگونه فرآیند افشای تخلف کامل می شود. ما در این مقاله بر روی مفاهیم و کاربردهای عملی تحقیقات سیستماتیک 30 ساله درباره افشای تخلف بحث می کنیم: چه کسی آن را انجام می دهد و چه موقع انجام می دهد؟ و چرا اشخاص انتخاب می کنند که تخلف را به صورت دورنی (در داخل سازمان) و یا بیرونی (به افراد خارج از سازمان) گزارش کنند. برای جلوگیری از افشای تخلف بیرونی، که شامل همه انواع هزینه ها برای سازمان است، توصیه می کنیم که مدیران، مراحل واضح زیر را اتخاذ کنند: بررسی ادعاها، شناساندن نتایج بررسی به آنهایی که اثر می پذیرند، تصحیح مشکل، اگر مشکلی یافت شود، و اجتناب از تلافی کردن افشای تخلف. این اقدامات می تواند شانس این را که اطلاعات مربوط به تخلفات سازمانی در داخل خود سازمان بماند، افزایش دهد، یعنی جایی که تخلفات به جای اینکه همگانی شود، می تواند اصلاح شود.
موضوعات مرتبط
علوم انسانی و اجتماعی مدیریت، کسب و کار و حسابداری کسب و کار و مدیریت بین المللی
چکیده انگلیسی

Most of us are likely at some point to observe wrongdoing in our organizations, and some of us will blow the whistle to someone with the authority to put a stop to the wrongdoing. Or we may be managers, inspectors, or auditors who serve as the official ‘complaint recipient’ when one of our colleagues wants to report wrongdoing in the organization. Whether we blow the whistle or are tasked with cleaning up after someone else does so, we are better off knowing in advance how the whistleblowing process usually plays out. In this article we discuss the pragmatic implications of 30 years of systematic research about whistleblowing: who does it and when, and why they choose to report the wrongdoing internally (within the organization) or externally (to outsiders). To avoid external whistleblowing, which entails all sorts of costs for the organization, we recommend that managers take clear steps: investigate the allegations, make the results of the investigation known to those affected, correct the problem if one is found, and avoid reprisal against whistleblowers. These actions can increase the chance that information about organizational wrongdoing stays inside the organization, where it may be remedied, instead of being made public.

ناشر
Database: Elsevier - ScienceDirect (ساینس دایرکت)
Journal: Business Horizons - Volume 59, Issue 1, January–February 2016, Pages 105–114
نویسندگان
, ,