Voices, grins and laughter in the lecture room

این مقاله رفتارهای گوش دادن دانش آموزان در سالن سخنرانی دانشگاه را برای نشانه های گوش دادن فعال و / یا تعامل شناختی / عاطفی بررسی می کند. ادعا می کند که فرمت سخنرانی به طور ذاتی فرصت های فراوانی برای یادگیری وجود ندارد زیرا واکنش دانشجویی (کلامی) بر اساس داده های ویدئویی از یک سخنرانی در روز اول دوره در یک تئاتر سخنانی که 300+ دانش آموز دارد، مورد بررسی قرار می گیرد. شواهدی از هماهنگی پیچیده و هماهنگ سازی واکنش های فردی و چند شنونده با واحدهای در حال ظهور سخنرانی در حال پیشرفت را نشان می دهد و نتیجه می گیریم که هیچ زمینهای مبتنی بر تحقیق برای حمایت از ادعای فوق وجود ندارد. خنده، صدای زمزمه، نشانه ها و نشانه های عاطفی بخشی از داده هایی است که باید برای درک ما از شیوه های مشارکت پیچیده در تنظیمات رسمی نهادی صورت گیرد.