Hanging on for the ride: Adhesion to the extracellular matrix mediates cellular responses in skeletal muscle morphogenesis and disease

مشخصات عضله اسکلتی و مورفوژنز در طی توسعه اولیه برای فیزیولوژی طبیعی حیاتی هستند. عضله اسکلتی علاوه بر واسطه حرکات متحرک، یک عضو ترشحی است که به هوموستازی متابولیک کمک می کند. عضله یک بافت بسیار انعطاف پذیر است که نشان دهنده توانایی افزایش اندازه سلول های عضلانی و / یا عضلات در پاسخ به تمرینات تحمل وزن است. در عوض، عضلات در طول سالخوردگی (سرکوفنیا)، سرطان (سرطان کاهشی)، طول عمر بیمارستان (آتروفی غیرفعال) و در بسیاری از بیماریهای ژنتیکی که به طور کلی به عنوان دیستروفی عضلانی و میوپاتی شناخته می شوند، می تواند رخ دهد. از این رو علاقه زیادی به درک مکانیسمهای سلولی و مولکولی است که میان عضلات اسکلتی و انطباق آنها متمرکز است. مورفوژنز عضلانی سلولهای پیش آگهی عضلات را به میکروب های طولانی و چند هسته ای تبدیل می کند که لنگر انداختن آنها از طریق اتصال متیوندینوس است. این فرایند نیاز به تعاملات دقیق از هماهنگ بین سلول ها و میکرو محیط محیط ماتریس خارج سلولی دارد. این تعاملات پویا است، که اجازه می دهد سلول های عضله بتوانند تغییرات بیوفیزیکی، ساختاری، سازمانی و / یا سیگنال را در محیط میکروکنترل کنند و به طور مناسب پاسخ دهند. در بسیاری از بیماری های اسکلتی عضلانی، این چسبندگی سلولی به این ترتیب مختل می شود که پاسخ های انعطاف پذیر سلولی برای جبران آسیب تجمع کافی نیست. بنابراین یکی از تمرکز اصلی پژوهش حاضر این است که مکانیزم های چسبندگی سلولی را که موجب ایجاد مورفولوژی عضله می شود، شناسایی کند تا چگونگی چسبندگی سلول های عضلانی، سازگاری ذاتی بافت ماهیچه را در طول توسعه افزایش دهد. این ممکن است بینش بالینی روش های درمانی برای بیماری های عضلانی را فراهم کند. اهداف ما در این بررسی این است که مطالعات اخیر نشان می دهد که نقش های محافظت شده برای چسبندگی ماتریس سلولی خارج سلولی در مورفوژنز عضله مهره دار و پاسخ های سازگاری سلولی در مدل های حیوانی بیماری های عضلانی است.