The presidential politics of climate discourse: Energy frames, policy, and political tactics from the 2016 Primaries in the United States

این مطالعه نتایجی از تحقیق در مورد فرکانس ارائه می دهد که در آن چهار نامزد فصل اول اولیه ریاست جمهوری سال 2016 ایالات متحده موضع سیاسی خود را در مورد تغییرات آب و هوایی بیان می کنند و سپس آنها را در مواضع مختلف در کنار سیاست های انرژی به کار گرفت. تجزیه و تحلیل محتوای سیستماتیک از بحث های سیاسی، سخنرانی های کمپین، و بیانیه های مطبوعات نشان می دهد که چگونه هیلاری کلینتون، برندی ساندرز، دونالد ترومپ و تد کروز در رفتار رأی گیری متعهد به ایجاد موضع متمایز در مورد مسائل انرژی و آب و هوا بودند. نتایج نشان می دهد نه تنها قطبی شدن پارتیزانی، بلکه همچنین دینامیک ذینفعان، کنترل ارتباطات و فرکانس ارتباطات، وابسته به یکدیگر و تقویت در ایجاد موقعیت های مختلف آب و هوایی هستند. دینامیک نهادی، این «لغزش منطقی» را تشدید می کند، نه به معنای تصمیم گیری جمعی. ما بر اساس نوع شناسی علمی، اقتصادی، امنیت ملی و فرایندهای اخلاقی، چنین گفتمان اقلیتی را آزمایش می کنیم. ما همچنین ارزیابی می کنیم که چگونه فریم های خاص در طول زمان مورف شده و تحت تاثیر عوامل خارجی مانند مذاکرات جهانی تغییر آب و هوا، بحران های زیست محیطی ملی (مانند بحران آب چاله) و رقابت در مورد دارایی های مخرب و فروش فسیلی است. ما متوجه می شویم که گفتمان سیاسی آب و هوا باید به منافع جمعی و دو حزبی ارتباط برقرار کند، در حالی که اجتناب از چارچوب های آب و هوایی سیاسی ناسازگار است.