Biomedical materials and techniques to improve the tribological, mechanical and biomedical properties of orthopedic implants - A review article

به تازگی، روند افزایش یافته در پژوهش هایی که بر بهبود عملکرد ایمپلنت های زیست پزشکی متمرکز شده است، وجود دارد. پزشکان از ایمپلنت های فلزی برای درمان نقایص و شکستگی های استخوانی استفاده می کردند. فلزات معمولی (فولاد ضد زنگ، آلیاژهای تیتانیوم و کوآلیاژهای آلومینیومی) اثبات دوام طولانی مدت و پیوند کافی با استخوان انسان نداشته است. از زمان اختراع مواد زیست فعال، که می تواند باند شیمیایی با استخوان تولید کند، محققان ترکیبی از خواص مکانیکی برتر فلزات و قابلیت بیولوژیکی مواد زیست فعال را پیشنهاد کردند. این را می توان با پوسته شدن مواد زیست فعال بر روی بستر فلزی به دست آورد. تکنیک های مختلفی مانند پاشش حرارتی، اسپکترومغناطیسی مگنترون، روکش فلزی لیزر و غیره به طور موفقیت آمیز برای ذخیره مواد زیست فعال بر روی فلزات پیشنهاد شده است. در این مقاله، ما در مورد پتانسیل های آلیاژهای فلزی موجود و مواد زیست فعال موجود در ایمپلنت های زیست پزشکی، از جمله تکنیک های مختلفی که در ذخیره سازی مواد زیست فعال بر روی ایمپلنت های فلزی استفاده می شود، بحث خواهیم کرد.