Lessons for the design of surf resource protection - The Australasian experience

شکاف های گشت و گذار منابع طبیعی هستند که ارزش قابل توجهی برای جوامع سراسر جهان دارند. پس از دهه های توسعه ساحلی که عمدتا این ویژگی ها را نادیده گرفت، نیوزیلند و استرالیا رویکردهای نوآورانه ای برای حفاظت از خود ایجاد کرده اند. اینها بر روی ابتکارات سطح ملی متمرکز شده است که اکنون در چارچوب مدیریت ساحلی به خوبی شناخته شده است. با استفاده از رویکرد مطالعه موردی، این مطالعه جنبه های پیاده سازی را با تمرکز خاص بر اثربخشی ارزیابی می کند. یافته ها نشان می دهد تفاوت های عمده بین سیستم ها. نیوزیلند به تازگی سیاست ملی را توسعه داده است که حفاظت قانونی مستقیم از مناطق مهم ملی را فراهم می کند و توجه بیشتری به منابع گشت و گذار منطقه ای و محلی دارد. پیاده سازی به وسیله سلسله مراتب سیاست ها و برنامه ها توسط حوزه های قضایی منطقه ای هدایت می شود و در عمل ثابت شده است که متغیر بسیار متغیر است. مقایسه روش های برنامه ریزی منطقه ای، ناسازگاری در محدوده و طراحی روش های پیاده سازی را نشان می دهد که به طور مستقیم بر سطح حمایت ارائه شده تاثیر می گذارد. با این حال، این مقایسه با وضعیت قبلی تقریبا هیچ حفاظت قانونی نیست. با وجود اختلاف گسترده ای که در حقیقت ارائه شده است، در حال حاضر بیش از 250 بار گشت و گذار وجود دارد که توسط مکانیسم های قانونی قانونی مشخص شده است. سیستم استرالیا از یک رویکرد غیر قانونی که توسط یک سازمان اجتماعی برای رفع مسائل و اهداف مشابه هدایت شده است استفاده می کند. این برنامه یک چارچوب سازگار را فراهم می کند که سطح بالایی از حفاظت را در جایی که کاربرد آن را تسهیل می کند، تسهیل می کند. با این حال، تا به امروز تعداد کمی از پیاده سازی ها به دست آمده و به سطح بالایی از سازمان های انسانی متکی است. در مقایسه با میزان منابع گشت و گذار، این موضوع مسائل بالقوه برای مقیاس پذیری را نشان می دهد. مقایسه نقاط قوت و ضعف رویکرد هر کشور نشان می دهد که محدودیت های مشخصی بر جنبه های مختلف اجرای سیاست تاثیر می گذارند. ترکیب جنبه های موفقیت آمیز هر یک از پیشرفت ها به سوی مدیریت پایدار منابع گشت و گذار کمک خواهد کرد.