Lay-up optimisation of fibre metal laminates based on fatigue crack propagation and residual strength

یک روش برای طراحی و بهینه سازی ورقه های فلزی فیبر برای خستگی و خواص مقاومتی آسیب دیده ارائه شده است. لایه ها به صورت سیستماتیک تعریف می شوند که تعداد و ضخامت لایه های فلزی متنوع هستند و لایه ها به نمرات تقسیم می شوند که در آنها میزان و جهت گیری لایه های فیبر در لایه های فیبر تعریف می شود. روش بهینه سازی با الگوریتم های ژنتیکی پیاده سازی شده است و لایه ها طراحی شده اند تا ترویج ترک خستگی یا معیارهای مقاومت باقی مانده رضایت بخش باشد. معیارهای طراحی با استفاده از روش پیش بینی و تقریبی تناسب این روش های پیش بینی شده مورد ارزیابی قرار می گیرند. ارزیابی دوم قصد دارد سرعت بخشیدن به روش بهینه سازی را افزایش دهد. توابع تقریب تناسب اندام در برابر روش های پیش بینی شده تایید شده و راه حل های طراحی هر دو روش ارزیابی مطابق با یکدیگر هستند. در نتیجه، این روش موفق به یافتن راه حل های مطلوب در فضای طراحی شده است، در حالی که بهبود زمان محاسبات با استفاده از تقریب تناسب به دست آمده است.