Serious games for emergency preparedness: Evaluation of an interactive vs. a non-interactive simulation of a terror attack

آمادگی اضطراری یک برنامه کاربردی جدی برای بازی های جدی است. یک مسئله کلی در بهره برداری از چنین رویکردی، مربوط به وسعت جمعیت است که می تواند توسط بازی های جدی به دست آید. در واقع، بازی های جدی باید به طور فعال بازی کنند و این می تواند جمعیت کاربر خود را محدود کند، زیرا افرادی هستند که تجربه بازی های ویدئویی ندارند یا آنها را دوست ندارند یا سخت افزار مناسب برای بازی کردن ندارند. علاوه بر این، زمینه سازمانی وجود دارد که در آن ارائه یک رویداد غیر تعاملی ترجیح داده می شود، زیرا می توان آن را با روش ساده تر و ارزان تر با رسانه های ساده سنتی، یعنی مواد چاپی، اسلایدها یا فیلم ها، ارائه کرد. این مقاله در مورد امکان تولید و استفاده از یک نسخه غیر تعاملی از تجربه ارائه شده توسط بازی های جدی است. اولا، ما یک بازی جدی پیشنهاد می کنیم که شبیه سازی یک اورژانس جرمی ناشی از حمله تروریستی در ایستگاه قطار. برای دستیابی به راهنمایی طراحی، ما مدل های روانشناختی را کشف می کنیم که توضیح می دهند چگونه مردم انگیزه خود را از خطر خود محافظت می کنند. سپس ما نسخه غیر تعاملی شبیه سازی حمله تروریستی را تولید می کنیم و ما آن را با نسخه تعاملی مقایسه می کنیم. نتایج مطالعه نشان می دهد که هر دو نسخه از شبیه سازی می تواند نتایج مثبت در یادگیری، درک شدت خطر و خود کارآیی را ارائه دهد، اما آنها در مقایسه با چه میزان بر ارزیابی تهدید کننده و پاسخ احساسی تاثیر می گذارد.