“Don't eat that, you'll get fat!” Exploring how parents and children conceptualise and frame messages about the causes and consequences of obesity

تعاملات خانوادگی در رابطه با وزن و سلامتی در برابر گفتمان اجتماعی گسترده تر در ارتباط با شیوع چاقی صورت می گیرد. والدین (و کودکان) مذاکرات پیام های پیچیده و اغلب متضاد را در ساخت مجموعه ای از باورها و شیوه های اطراف چاقی و مدیریت وزن. با وجود این، توجه بسیار کمی به ماهیت گفتمان خانواده در مورد وزن بدن و تاثیر بالقوه آن بر رفتارهای مرتبط با وزن اعضای خانواده داده شده است. این شامل نفوذ گسترده ای است که بحث های اجتماعی و فرهنگی غالب بر مفهوم سازی خانواده وزن و سلامت است. با استفاده از مصاحبه های کیفی عمیق با 150 گروه خانوادگی شامل حداقل یک والد و یک کودک در استرالیا و ویکتوریا، ما کشف کردیم که چگونه والدین و کودکان در مورد مسائل مربوط به رفتارهای سبک زندگی و رفتارهای بهداشتی مفهوم و بحث می کنند. داده ها با استفاده از رویکرد شبکه موضوعی (2001) ایسترید استرلینگ (2001) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. سه خوشه تئاتری از تجزیه و تحلیل حاصل شد. اولا والدین و کودکان هر دو درک کردند که وزن شاخص اصلی سلامت است. با این حال، پدر و مادر بر روی پیامدهای فیزیکی منفی اضافه وزن تمرکز کردند، در حالی که کودکان بر مفاهیم اجتماعی منفی متمرکز بودند. دوم، انتخاب وزن و شیوه زندگی به شدت اخلاقی بود. پدر و مادر این را به عنوان مسئولیت خود را به برقراری ارتباط با کودکان "خطرات" چاق بودن را دیدم. کودکان گزارش دادند که والدین معمولا پیام های منفی محرمانه و تاکتیک های ترساندن را به جای پیام های مثبت محرمانه برای تشویق رفتارهای سالم استفاده می کنند. سوم، در میان والدین و کودکان، ادراک بود که اگر شما نازک بودید، عادت های غذایی و ورزش کمتر اهمیت داشت و این فعالیت می تواند پادزهر برای انتخاب غذا را فراهم کند. نتایج حاکی از آن است که هر دو والدین و کودکان، پیام های مربوط به چاقی و مدیریت وزن را که بر مسئولیت شخصی متمرکز شده اند، دربر می گیرند و سرزنش می کنند. این دیدگاه منعکس کننده گفتمان گسترده تر اجتماعی است و ادغام آنها در سطح خانواده به احتمال زیاد قدرت خود را افزایش می دهد و آنها را به تغییر تغییر می دهد.