Farmers' use and adaptation of improved climbing bean production practices in the highlands of Uganda

لوبیای صعود، پتانسیل برای تشدید پایدار کشاورزی را ارائه می دهند، اما کشت آنها یک تکنولوژی نسبتا پیچیده ای است که متشکل از اجزای مختلف یا شیوه های مختلف است. از طریق تظاهرات های هماهنگ طراحی شده و آزمایشات انطباق اداره شده توسط کشاورزان با 374 کشاورز کوچک در شرق و جنوب غربی اوگاندا، اقدام به تولید محصولات بهبود یافته از کوهنوردی (بهبود انواع، استفاده از ورودی و شیوه های مدیریت) مورد مطالعه قرار دادیم. یک زیر مجموعه از این کشاورزان، یک تا سه فصل پس از معرفی، تحت نظارت قرار گرفت. حدود 70 درصد از کشاورزان، یک فصل پس از آزمایش انطباق را دوباره کشت می کردند و تفاوت های قابل توجهی بین شرق (50 درصد) و جنوب غربی اوگاندا (90-80 درصد) داشتند. تنها 1٪ از کشاورزان از تمام شیوه های بهبود یافته استفاده کرده و 99٪ تکنولوژی را سازگار کرده اند. به طور متوسط، کشاورزان از نیمی از شیوه ها در ترکیب های مختلف استفاده می کردند و تمام کشاورزان حداقل یکی از شیوه ها را استفاده می کردند. تنوع عملکرد در این آزمایش ها زیاد بود و به طور متوسط ​​قطعه های آزمایشی بیشتر از توطئه های لوبیای کوهنوردی کشاورزان بود. با این حال، عملکرد به دست آمده تاثیری بر این نداشت که آیا کشاورزان در فصل بعد به رشد کوهنوردی ادامه می دهند. مصرف لوبیاهای کوهنوردی با ویژگی های خانوار متفاوت بود: کشاورزان فقیر اغلب بیشتر از کوهنوردان کشت می کردند، اما کمتر از شیوه های بهتر استفاده می کردند؛ کشاورزان مذکر عموما از شیوه های بیشتر از کشاورزان زن استفاده می کنند. کاشت توسط کشاورزان فقیر باعث انطباق هایی مانند رشد لوبیای بدون کودها و با کمترین و کوتاه تر شدن سهام شد. روابط دیگر اغلب ناسازگار بود و کشاورزان طرزالعمل ها را از فصل به فصل تغییر دادند. تنوع پاسخ دهی کشاورزان، توسعه دامنه های توصیه شده را پیچیده می کند و سبب ایجاد سبد گزینه های مختلفی می شود که کشاورزان می توانند انتخاب کنند. مطالعه ما نشان می دهد که چگونگی پذیرش فن آوری های متشکل از اجزای چندگانه یک فرایند پیچیده است که از طریق اندازه گیری میزان پذیرش در یک نقطه در زمان سخت است.