Magnesium and Cardiovascular Disease

منیزیم غنی از کاتیون دوالانت داخل سلولی است و برای حفظ فیزیولوژی و متابولیسم طبیعی سلولی، به عنوان کافاکر آنزیم های متعدد، تنظیم کانال های یونی و تولید انرژی، ضروری است. در قلب، منیزیم نقش مهمی در تعدیل تحریک عصبی، هدایت داخل مغزی و انقباض قلب در تنظیم تعدادی از کانال های یون، از جمله پتاسیم و کانال های کلسیم ایفا می کند. منیزیم همچنین نقش مهمی در تنظیم تنه عروق، آتروژنز و ترومبوز، کلسیفیکاسسیون عروق، و تکثیر و مهاجرت سلولهای عضله صاف و اندوتلیال و عروقی دارد. به عنوان مثال، منیزیم به طور بالقوه تاثیر مهمی در پاتوژنز بیماری قلبی عروقی دارد. همانطور که کلیه یک تنظیم کننده اصلی منوئوزاست منیزیم است، اختلالات کلیوی به طور بالقوه منجر به کاهش و اضافه بار منیزیم می شود و به همین ترتیب خطر بیماری قلبی عروقی را افزایش می دهد. داده های مشاهده شده ارتباط بین غلظت منیزیم سرم یا مصرف منیزیم و افزایش آترواسکلروز، بیماری عروق کرونر، آریتمی ها و نارسایی قلبی را نشان می دهد. با این حال، آزمایش های عمده ای از مکمل های منیزیم مزایای نامطلوب و همچنین اثرات جانبی بالقوه بار اضافی منیزیم را گزارش کرده اند. به این ترتیب، در حال حاضر هیچ توصیه ای برای مکمل معمول مگنیم وجود ندارد به استثنای مواردی که هیپومنیشمی به عنوان یک علت برای آریتمی قلبی اثبات شده یا مشکوک باشد.