The Eyes Have It

لنز چشمی یکی از سنگین ترین سازه های بدن در برابر آسیب تابشی است. متأسفانه، بسیاری از اندیشه های علمی و آکادمیک در مورد آستانه ها برای ایجاد نواحی ناشی از تابش یا آب مروارید ثابت شده است که دروغین است. آسیب پذیری فردی به اثرات تابش بسیار متغیر است، عمدتا به این دلیل که هر فرد به طور متفاوتی به طور ژنتیکی برای تعمیر آسیب های ناشی از تابش مجهز شده است. بنابراین بسیاری از افراد، از جمله برخی از رادیولوژیست های مداخله غیر قابل تشخیص ممکن است هیچ آستانه یا تقریبا هیچ آستانه برای توسعه آب مروارید پس از آسیب رادیواکتیو. برای اکثریت دیگر، اگر آستانه ای وجود داشته باشد، کسری از آن چیزی است که قبلا تصور می شد. این داده های جدید در طی مدت زمانی مشابه ظهور کرده اند که تعداد بی شماری از پزشکان و کارکنان پزشکی در معرض دوزهای بی سابقه تابش پراکنده قرار گرفته است؛ زیرا تعداد و پیچیدگی روش های هدایت شده فلوروسکوپی منفجر شده است. افزایش میزان آسیب لنزهای پرتو در حال حاضر در پزشکان و کارمندان پشتیبانی شده در پزشکی مداخله ثبت شده است. همانطور که مدت زمان باقیمانده سالها تا چند دهه برای صدمه به لنز به طور کامل تحول وجود دارد، احتمالا واقعیت واقعی برای مدت زمان مشخصی نیست. راهکارهایی برای به حداقل رساندن خطرات احتمالی مواجهه در پزشکی مداخله عبارتند از: بهترین شیوه های ایمنی تابش، حفاظت از مانع منفعل و منحصر به فرد و رویکرد فلسفی به عمل رادیولوژی مداخله. این مقاله را در خطر خود نادیده بگیرید.