دانلود مقالات ISI درباره طیف سنجی رامان + ترجمه فارسی

طیف سنجی رامان (Raman spectroscopy) یک تکنیک طیف سنجی مولکولی است (یعنی با شناسایی مولکول ها سر و کار دارد، نه اتمها) که کاربرد های متنوعی در زمینه های تحقیقاتی مختلف پیدا کرده است. طیف سنجی رامان قادر به شناسایی ساختار شیمیایی نمونه و تشخیص عناصر موجود در با اندازه گیری ارتعاشات ملوکولی درست مشابه با دستگاه FT-IR است. اما مزیت این روش در مقایسه با روش آنالیز FT-IR رزولوشون بالاتر و توانایی آنالیز نمونه های کوچک تر است. رامان یک تکنیک بسیار مناسب برای آنالیز کیفی موادی است که ترکیبی از مواد آلی و غیر آلی هستند و برای آنالیزهای نیمه کمی و کمی قابل به کارگیری است. تکنیک رامان یک روش طیف سنجی است که بر اساس پدیده پراکندگی بنا نهاده شده است و کاربرد های زیادی پیدا کرده است. این روش طیف سنجی معمولا در شیمی و برای پیدا کردن ساختار یک مولکول مورد استفاده قرار می گیرد و می توان پیک های رامان یک ترکیب را به نوعی یک اثر انگشت برای آن دانست. علیرغم شباهت زیاد تکنیک رامان با طیف سنجی مادون قرمز، این دو روش در جزئیات تئوری و طیفی با یکدیگر متفاوت هستند. به نحوی که برای تشخیص دقیقتر ساختار یک ترکیب معمولا از این دو تکنیک به صورت مکمل استفاده می شود. تکنیک رامان در حوزه‌های متنوعی کاربرد دارد و استفاده از آن در پزشکی، داروسازی، علوم تغذیه، علوم دفاعی و صنعت رشدی چشمگیر پیدا کرده است. در حال حاضر تکنیک رامان جهت تشخیص مواد منفجره، عوامل جنگهای شیمیایی و باکتریایی و مواد شیمیایی خطرناک به کار می‌رود. تکنیک رامان همچنین می‌تواند نمونه‌ها را به روش غیرتماسی و غیر مخرب از میان مواد بسته بندی شفاف یا نیمه شفاف بررسی کند. بنابراین موادی مانند داروها و مواد مخدر را می‌توان از میان کیسه پلاستیکی حاوی آن تحلیل کرد و به این ترتیب امکان آسیب مدارک و شواهد جنایی یا آلوده شدن آنها اجتناب می‌شود. دقت آشکارسازی رامان به عوامل مختلفی از جمله طول موج لیزری به کار رفته و ماده خاص بستگی دارد. دقت آشکارسازی این تکنیک از چند ppm تا ppb می‌تواند باشد. قابلیت رامان در نمایش تنش و پارامترهای دیگر مانند دمای سطح/قطعه آن را به عنوان ابزاری مؤثر در ساخت قطعات نیمه رسانا مطرح می‌کند. همچنین توانایی این تکنیک در فراهم آوردن تصاویری دقیق از سلولها، امکان تحلیل و مقایسه بین بافتهای سالم و بیمار را ممکن می‌سازد که به ویژه در مطالعه سرطان مهم است. این روش کاربردهای گسترده ای در بحث شناسایی نانو ذرات و تعیین برخی خواص آنها پیدا کرده است که از آن میان می توان به موارد زیر اشاره نمود: ۱. شناسائی و جداسازی برخی از ترکیبات آلی و معدنی و تعیین ساختار شیمیائی برخی ترکیبات ۲. تعیین شرایط مرزی برای میدان الکتریکی در نزدیکی سطح ۳. استفاده از طیف سنج رامان برای آنالیز نانو ذرات برخی از ملکولهای آلی و نانو لوله های کربنی ۴. تعیین قطر کربن و تعیین قطر برخی نانو ذرات معدنی ۵. تعیین کایرالیته کربن (کربن کایرال، کربنی است که چهار گروه اتم متصل به آن متفاوت باشد) 6. تعیین ساختار نانومواد و آلوتروپ های مختلف کربنی.