Combustion of particles, agglomerates, and suspensions - A basic thermophysical analysis

جرقه زدگی و احتراق ذرات تک، آگلومره های ذرات و سوسپانسیون ها با استفاده از یک روش ترموفیزیکی ساده مورد بررسی قرار می گیرد که ذرات سوخت های ایده آل و غیر قابل تحمل تحت واکنش ناهمگونی کنترل شده با ترکیبی از نرخ انتشار و جنبشی. این تقریب مفید است برای توصیف رفتار احتراق در تعلیق ذرات فلزی مقاوم در برابر جوش، که در آن عدم وجود پیش مخلوط قابل توجهی از بخار سوخت با اکسید کننده می تواند منجر به احتراق در یک شعله ی میکروسکوپی پخش شده در ذرات ذره شود. انتقال از اکسیداسیون جنبشی ناهمگن سوخت به احتراق کنترل شده توسط انتشار توسط فرار حرارتی، معمولا به نام ذره ذره است. با این وجود، اندازه ذرات بحرانی زیر است که ذرات فردی نمی توانند در هر درجه ای از آتش بسوزند و احتراق با سینتیک ناهمگن در دمای نزدیک به گاز طبیعی کنترل می شود. در حالی که ذرات فرد ممکن است قادر به احتراق نباشند، اثر جمعی که از خود گرمایش سوسپانسیون ذرات به فرار از حرارتی حاصل می شود، می تواند واکنش سریع را در حالت تعلیق فعال کند. ذرات سوختی میکرون و زیر میکرون برای واکنش بالا مورد استفاده قرار می گیرند، اما اغلب این ذرات اغلب قبل از احتراق احیا می شوند. رفتار اشتعال و احتراق یک آگلومرا می تواند به شدت از ذرات تشکیل دهنده آن جدا شده ناشی از یک سطح بزرگ داخلی داخلی در داخل آگلومرات است که تا حدودی در دسترس برای اکسید کننده است، در حالی که تنها سطح خارجی آگلومرا برای از دست دادن گرما در دسترس است. نشان داده شده است که تعامل بین رژیم های حرارتی واکنش، اثرات جمعی تعلیق و اثرات جمعی آگلومرا می تواند منجر به طیف گسترده ای از پدیده های احتراق و احتراق مشاهده شده که مستقل از خواص سوخت و اکسید مواد .