In Defense of Sugar: A Critique of Diet-Centrism

شکر ها به حیات بیولوژیکی پایه گذاری شده و در بسیاری از تاریخ ثبت شده نقش مهمی در تکامل انسان و الگوهای رژیم غذایی ایفا می کنند. گلوکز قند ساده بسیار مهم است برای سلامت انسان که یکی از داروهای ضروری سازمان بهداشت جهانی است. با توجه به این حقایق، هر دو منطق و بخش بزرگی از شواهد علمی را ادعا می کند که قارچ ها و سایر مواد مغذی که نقشی اساسی در بهبود قابل ملاحظه ای در طول زندگی و سلامت طی قرن گذشته بازی می کنند، ناگهان مسئول افزایش شیوع از چاقی و بیماری های غیر مزاحم مزمن. بنابراین، هدف این بررسی تهیه یک چالش جدی مبتنی بر شواهد به «رژیم غذایی مرکزی» و مقابله با بیماری قند رژیم غذایی است. اصطلاح "رژیم غذایی" متجلی است که تمایل ناخودآگاه هم محققان و هم عمومی را به خود جلب می کند و نتایج منفی سلامت را منحصرا به عوامل رژیم غذایی منعکس می کند و در عین حال نقش مهم و محرمانه تفاوت های فردی در مواد مغذی- متابولیسم ترکیب صریح مصرف غذا با هر دو وضعیت تغذیه ای و سلامت ذاتی در «رژیم غذایی» منعکس کننده این واقعیت است که بدن انسان یک سیستم بیولوژیکی پیچیده است که در آن اثرات عوامل رژیم غذایی بستگی به وضعیت فعلی این سیستم دارد. بنابراین، مغذی ها نمی توانند سلامت یا اثرات متابولیکی را مستقل از زمینه فیزیولوژیکی فرد مصرف کننده (مثلا سطح فعالیت فیزیکی) داشته باشند. بنابراین، با توجه به هیپربول غریبانه اطراف قندهای رژیمی، من یک موقعیت دفاعی را در اختیار می گیرم و شواهد زیادی از چندین دامنه را نشان می دهد تا نشان دهد که رژیم غذایی ضروری اما بی اهمیتی در سلامت متابولیک است و رژیم ضد قند به سادگی رژیم غذایی است. محرک مرکزی که ناشی از بیسوادی فیزیولوژیک است. موضع من این است که قندهای رژیم مسئول چاقی یا بیماریهای متابولیکی نیستند و مصرف قندهای ساده و پلیمرهای قند (به عنوان مثال، نشاسته) تا 75 درصد کل کالری روزانه در افراد سالم بی خطر است.