دانلود مقالات ISI درباره کلروکین + ترجمه فارسی

کلروکین (به انگلیسی: Chloroquine) رده درمانی: داروهای درمان مالاریا اشکال دارویی: قرص موارد مصرف کلروکویین یا کلروکین یکی از داروهای قدرتمند ضد مالاریا است. مصرف این دارو برای درمان مالاریای ناشی از پلاسمودیوم فالسیپارم به دلیل گستردگی مقاومت انگل به دارو توصیه نمی‌شود. کلروکین امروزه بیشتر در درمان آرتریت روماتوئید و لوپوس اریتماتوز مصرف می‌شود. موارد مصرف کلروکین الف) پیشگیری: suppressive prophylaxis. ب) درمان حمله حاد مالاریا. پ) آمیبیاز خارج روده ای. ت) آرتریت روماتوئید. ث) لوپوس اریتماتوز. مکانیسم اثر کلروکین اثر ضد مالاریا: کلروکین با پیوند به DNA، در ساخت پروتئین تداخل می‌ کند. این دارو پلی مرازهای DNA و RNA را نیز مهار می‌ کند. اثر آمیب کش: مکانیسم این اثر دارو مشخص نشده است. اثر ضد التهاب: مکانیسم این اثر دارو، مشخص نیست؛ ممکن است کلروکین با اثرات هیستامین و سروتونین مقابله کرده و یا جلوگیری از تبدیل اسید آراشیدونیک به پروستاگلاندین، باعث مهار اثرات پروستاگلاندین شود. این دارو از کموتاکسی لوکوسیتهای چند هسته‌ای، ماکروفاژها، و ائوزینوفیلها نیز جلوگیری می‌ کند. طیف اثر کلروکین شامل شکلهای اریتروسیتی غیر جنسی پلاسمودیوم مالاریه، پلاسمودیوم اووال، پلاسمودیوم ویواکس، و بسیاری از گونه‌های پلاسمودیوم فالسیپارم، و آنتامبا هیستولیتیکا است. فارماکوکینتیک کلروکین این دارو از راه خوراکی کاملاً جذب می شود، اما سرعت جذب آن متغیر است. پس از جذب در اغلب بافت های بدن توزیع می یابد. غلظت سرمی دارو 5/3 ساعت پس ازمصرف خوراکی به اوج خود می رسد. نیمه عمر دارو 2-1 ماه است. دفع دارو عمدتاً کلیوی و خیلی آهسته است. دفع دارو عمدتاً کلیوی و خیلی آهسته است، به طوری که تا ماهها بعد از قطع مصرف دارو، همچنان در ادرار بیمار قابل ردیابی است اسیدی کردن ادرار سرعت دفع دارو را افزایش می دهد. منع مصرف کلروکین در بیماران فاویسم منع مصرف دارد. عوارض جانبی کلروکین اختلالات معدی – روده ای، سردرد، تشنج، اختلالات بینایی، بیرنگ شدن مو یا ریزش آن و واکنش های پوستی با مصرف این دارو گزارش شده است. تداخلات دارویی کلروکین داروهای آنتی اسید جذب کلروکین را کاهش می دهند. کلروکین اثر داروهای ضد صرع را کاهش می دهد. کلروکین احتمالاً موجب افزایش غلظت پلاسمایی سیکلوسپورین و دیگوکسین می شود. کلروکین ممکن است علایم میاستنی گراو را تشدید کند و در نتیجه اثرات داروهای نئوستیگمین و پیریدوستیگمین را کاهش دهد. سایتیدین متابولیسم کلروکین را کاهش و غلظت پلاسمایی آن را افزایش می دهد. مصرف کلروکین با واکسن هاری ممکن است بر پاسخ بدن نسبت به واکسن موثر باشد. هشدار ها کلروکین 1- کلروکین در موارد زیر باید با احتیاط فراوان مصرف شود: عیب کار کلیه، عیب کار کبد، پسوریازیس، اختلالات نورولوژیک، میاستنی گراو، اختلالات حاد معدی- روده ای، کمبودG6PD و اختلالات شدید خونی. 2- معاینات چشم پزشکی و عصبی – عضلانی و همچنین انجام آزمون شمارش تام خون در طول درمان با این دارو ممکن است ضروری باشد. توصیه های دارویی کلروکین 1- برای پیشگیری از ابتلا به مالاریا بهتر است از یک هفته قبل از سفر به مناطق آلوده مصرف کلروکین را آغاز کرد و حداقل تا 4 هفته پس از بازگشت از آن مناطق آلوده ادامه داد. در صورتی که فرد یک سال پس از بازگشت از آن مناطق ( به ویژه طی 3 ماه اول ) دچار هر نوع کسالت شود، باید به پزشک مراجعه کند، زیرا خطر ابتلا به مالاریا وجود دارد. 2- به منظور کاهش تحریک احتمالی گوارشی، بهتر است دارو با غذا یا شیر مصرف شود. 3- این دوره بیش از مقدار تجویز شده، نباید مصرف شود. 4- دوره درمان با این دارو باید کامل شود. 5- مراجعه منظم به پزشک برای بررسی مشکلات خونی، ضعف عضلانی و معاینات چشم پزشکی ضروری است. 6- در صورت بروز تاری دید یا هر نوع اختلال بینایی باید احتیاط نمود. دارو های هم گروه کلروکین Lumefantrine Atovaquone Hydroxychloroquine Mefloquine Primaquine Pyrimethamine Artesunate+Sulfadoxine+Pyrimethamine Quinine