دانلود مقالات ISI درباره فنوفیبرات + ترجمه فارسی

فنوفیبرات Fenofibrate که مشتقی از اسید فیبریک است یک داروی تنظیم کننده چربی با اثر مشابه با bezafibrate بر لیپید های پلاسما است. از آن برای کاهش لیپوپروتئین با چگالی پایین (LDL)، کلسترول تام، تری گلیسرید و آپولیپوپروتئین B و افزایش لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL) استفاده می شود و مخصوصاً در درمان انواع IIa، IIb، III، IV، V هیپرلیپوپروتئیمی کاربرد دارد. فارماکوکینتیک: فنوفیبرات بخوبی در دستگاه گوارش جذب می شود. اتصال پروتئینی آن بالا و در حدود 99% می باشد. فنوفیبرات بسرعت متابولیزه شده و به متابولیت فعال خود( فنوفیبریک اسید) تبدیل می گردد. نیمه عمر فنوفیبرات 20 ساعت( 35-10) و زمان رسیدن به حداکثر غلظت پلاسمایی آن 8-6 ساعت می باشد. 60% دارو از طریق کلیه و به صورت فنوفیبریک اسید و فنوفیبریک اسید گلوکورونید دفع می گردد. دفع 25% دارو نیز از طریق مدفوع می باشد. مکانیسم اثر: مکانیسم دقیق فنوفیبرات مشخص نیست. به نظر می رسد دارو باعث مهار ساخت تری گلیسرید شده و همچنین باعث کاهش ‏رها شدن ‏VLDL‏ به داخل گردش خون می‌شود. ممکن است فنوفیبرات باعث تحریک تخریب پروتئین غنی از تری‌گلیسرید ‏شود. عوارض جانبی: سندرم شبه آنفلوآنزا، عفونت، راش پوستی، خارش، کهیر، آگرانولوسیتوز، اگزما، مسمومیت کبدی، مشکلات تنفسی، درد شکمی، درد پشت، اسهال، خواب آلودگی. تداخلات دارویی: ضد انعقاد های خوراکی، داروهای بلاک کننده بتا آدرنرژیک، استروژن، قرص های ضد بارداری خوراکی حاوی استروژن، دیورتیک های تیازیدی، کلستیرامین، کلستیپول، سیکلوسپورین یا سایر داروهای نفروتوکسیک، مهار کننده های HMG-COA ردوکتاز، انسولین یا سولفونیل اوره، مهارکننده های MAO