دانلود مقالات ISI درباره هیپوکسی + ترجمه فارسی

هیپوکسی (به انگلیسی: Hypoxia ) یا کم‌اکسیژنی از علائم بیماری است زمانی که در محلی با کاهش فشار اکسیژن روبرو باشیم، هیپوکسی یا هایپوکسی گویند. مناطق مرتفع دارای فشار هوای کمتر و کاهش فشار اکسیژن هستند که هیپوکسی گویند و به معنای کاهش اکسیژن‌رسانی به تمام بافتها و یا برخی بافت‌های بدن(هیپوکسی بافت) است و مهم‌ترین علامت آن کبودی در لب و یا انگشتان دست و پا بوده و می‌تواند ناشی از کاهش اکسیژن هوا مانند صعود به ارتفاعات، اختلالات ریوی و عدم تهویه مناسب ریه‌ها، کم خونی و اختلالات گردش خون یا سایر علل باشد. کاهش اکسیژن رسانی به بافت‌ها منجر به تورم و آسیب بافت‌ها می‌شود که در نهایت در تبادل اکسیژن و دی‌اکسید کربن بین مویرگ‌ها و بافت‌ها اختلال ایجاد می‌کند. همچنین، اگر خلبانان در ارتفاعات بسیار بالا از ماسک اکسیژن استفاده نکنند دچار هیپوکسی خواهند شد. تعریف دقیق تر هیپوکسی عبارت است از کاهش فشار اکسیژن Po2 در بافتها و کاهش اکسیژن رسانی به میتوکندری ها که مولد انرژی سلولی هستند و از ارکان متابولیسم انرژی در سلول میباشند- در شرایط عادی فشار جزئی اکسیژن ۱۶۰ mmHg میلی لیتر جیوه است و اغلب وقتی نزدیک به ۱۰۰mmHg میلی لیتر جیوه می رسد متابولیسم هوازی در سلول دچار مشکل می شود. اگر فشار جزئی اکسیژن Po2 به کمتر از یک میلی لیتر جیوه برسد متابولیسم هوازی ممکن نخواهد بود. هیپوکسی نسبی بافتی علت بسیار شایعی برای بسیاری از بیماری ها است که کاندید مناسبی برای درمان با HBO هستند و لازم است در اینجا بعضی از جوانب و تعاریف به دقت بررسی شوند. اکسیژن را می‌توان با استفاده از روش‌های زیر به بیمار رساند: 1. قرار دادن سر بیمار در چادری که پُر از هوای پُراکسیژن باشد. 2. دادن اکسیژن خالص با غلظت بالا به بیمار از طریق ماسک 3. اکسیژن‌رسانی به بیمار از طریق لولۀ داخل بینی اکسین‌رسانی به این طریق در اکثر هیپوکسی‌ها مفید است و می‌تواند جان بیمار را نجات دهد، ولی اگر هیپوکسی ناشی از اختلال در سیستم آنزیمی سلول‌ها باشد، اکسیژن‌درمانی فایدۀ چندانی ندارد، چون سلول‌ها قادر به استفاده از اکسیژن نمی‌باشند. در هیپوکسی‌ متوسط‌ تا شدید ممکن‌ است‌ موارد زیر وجود داشته‌ باشند: تنفس‌ سریع‌ تنفس‌ توأم‌ با زجر یا بریده‌ بریده‌ و نیاز شدید به‌ هوای‌ تازه‌ اشکال‌ در صحبت‌ کردن‌ پوست‌ خاکستری‌ ـ آبی‌ (سیانوز). این‌ حالت‌، ابتدا انتهاهای‌ بدن‌ (مثل‌ لب‌ها، بستر ناخن‌ها و نرمه‌ گوش‌ها) را درگیر می‌کند اما با پیشرفت‌ هیپوکسی‌، سیانوز کل‌ بدن‌ را فرا می‌گیرد. اضطراب‌ بی‌قراری‌ سردرد تهوع‌ و احتمالاً استفراغ‌ قطع‌ تنفس‌ (در صورتی‌ که‌ هیپوکسی‌ به‌ سرعت‌ برطرف‌ نشود).