دانلود مقالات ISI درباره خارش + ترجمه فارسی

خارش pruritus یکی از شایع ترین شکایات پوستی بوده که جدای از علت آن، می تواند روی کیفیت زندگی و شغلی فرد مبتلا تاثیر گذار باشد و ضایعات پوستی ثانویه مثل زخم و خراشیدگی ایجاد کند. خارش می تواند برحسب علت، موضعی (لوکالیزه) و گسترده (جنرالیزه) باشد. خارش می تواند بصورت فصلی باشد. در ساعاتی از شبانه روز میتواند تشدید پیدا نماید که این علامت در تشخیص کمک کننده است. خارش می تواند علت پوستی داشته باشد یا ثانویه به بیماری های داخلی باشد. بسته به نوع آن، خارش پوست ممکن است معمولی باشد یا قرمز و خشن شده و با تاول همراه باشد. تسکین طولانی مدت این عارضه مستلزم تشخیص علت خارش و درمان آن می باشد. روش های درمانی خارش پوست عبارتند از داروها، پانسمان های مرطوب و نور درمانی. اقدامات خود درمانی مانند مصرف محصولات ضد خارش و گرفتن حمام آب سرد نیز موثر خواهند بود. شایعترین علل پوستی شامل: 1- کهیر 2- واکنش به گزش حشرات 3- بیماری های التهابی مزمن پوستی مثل پسوریازیس و لیکن پلان 4- حساسیت ها مثل اگزماهای پوستی و واکنش های آلرژیک دارویی 5- خشکی پوست که بخصوص در فصل های سرد سال که رطوبت کم شده، تشدید می گردد. 6- بیماری های واگیردار مانند گال که نوعی انگل پوستی بوده و باعث خارش شبانه می گردد و شپش بدن. تشخیص: بررسی علت خارش نیاز به زمان دارد و شامل معاینات جسمی و بررسی دقیق سابقه پزشکی می شود. اگر پزشک فکر کند که خارش پوست شما نتیجه نوعی بیماریست، آزمایش هایی انجام خواهد داد که عبارتند از: 1- آزمایش خون: یک آزمایش کامل از خون می تواند شرایط داخلی را که باعث بروز خارش شده اند را مشخص کند. به عنوان مثال فقر آهن باعث خارش پوست می شود. 2- آزمایش عملکرد تیروئید: اختلالات تیروئید، مانند پرکاری تیروئید، ممکن است باعث خارش شود. 3- رادیوگرافی قفسه سینه: علائم بیماری زمینه ای که با خارش پوست همراه است، با استفاده از رادیوگرافی دیده می شود؛ به عنوان مثال بزرگی غدد لنفاوی. درمان: قدم اول درمان، تشخیص علت خارش می باشد که با رفع عامل ایجاد کننده، خارش هم در بسیاری از موارد خود به خود محو می شود. برای تسکین خارش از خنک نگه داشتن محیط، استفاده از آب ولرم و شوینده های ملایم، کوتاه نمودن زمان استحمام و بکار بردن نرم کننده پس از استحمام بخصوص در کسانی که پوست خشک دارند می توان بهره گرفت. داروهای متعددی در درمان خارش بکار می رود. ترکیبات منتول، فنل، کافور بصورت موضعی موجب تخفیف خارش می شوند. ترکیبات استرویید موضعی و خوراکی بصورت کوتاه مدت به ویژه برای از بین بردن ضایعات التهابی پوست درمان مناسبی میباشند. از آنتی هیستامین های خوراکی برای کنترل خارش تحت نظر پزشک می توان بهره برد. فتوتراپی یا درمان با اشعه ماوراء بنفش، در درمان سودمند است. البته روش های درمانی اختصاصی برای از بین بردن خارش بر حسب علت آن وجود دارد که با تشخیص و تجویز پزشک مورد استفاده قرار می گیرد.