راز پوستی در بشقاب غذا: تغذیه‌ای برای درخشش پوست

رسول خدا صلی الله علیه و آله حتی به حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها دستور می داد که لباس رنگین بپوشد و آرایش کند:

امام باقر علیه السلام می فرماید: وَ قَدِمَ عَلِيٌّ (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ) مِنَ اَلْيَمَنِ بِبُدْنِ اَلنَّبِيِّ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ)، فَوَجَدَ فَاطِمَةَ (عَلَيْهَا اَلسَّلاَمُ) فِيمَنْ قَدْ أَحَلَّ، وَ لَبِسَتْ ثِيَاباً صَبِيغاً وَ اِكْتَحَلَتْ، فَأَنْكَرَ عَلِيٌّ (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ) ذَلِكَ عَلَيْهَا، فَقَالَتْ: أَبِي (صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) أَمَرَنِي بِهَذَا، وَ كَانَ عَلِيٌّ (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ) يَقُولُ بِالْعِرَاقِ : فَذَهَبْتُ إِلَى رَسُولِ اَللَّهِ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) مُحَرِّشاً عَلَى فَاطِمَةَ (عَلَيْهَا اَلسَّلاَمُ) فِي اَلَّذِي صَنَعَتْ، مُسْتَفْتِياً رَسُولَ اَللَّهِ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) بِالَّذِي ذَكَرَتْ عَنْهُ، فَأَنْكَرْتُ ذَلِكَ، قَالَ: صَدَقَتْ صَدَقَتْ؛
امام على عليه السّلام با قربانى‌هاى پيامبر گرامى از يمن رسيد و فاطمه سلام الله علیها را در ميان كسانى ديد كه از احرام بيرون آمده‌اند درحالى‌كه جامه‌هايى رنگين پوشيده و سرمه كشيده بود.على عليه السّلام آن را بر او ناپسند دانست ولى فاطمه گفت: پدرم مرا به اين كار فرمان داده است. على عليه السّلام در عراق مى‌فرمود: من به نزد رسول خدا رفتم تا در اين‌باره از ايشان بپرسم و سرزنش او را از ايشان بخواهم ولى حضرت فرمود: او راست گفته است؛ او راست گفته است.
الأمالي (للطوسی) ج۱ ص۴۰۱
بحار الأنوار ج۲۱ ص۳۸۲

ارتش آزادی بخش جمهوری اسلامی ایران
معانت بازرسی- بازرسی ویژه آجا

عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ اَلنَّضْرِ بْنِ سُوَيْدٍ عَنِ اَلْقَاسِمِ بْنِ سُلَيْمَانَ عَنْ جَرَّاحٍ اَلْمَدَائِنِيِّ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: إِنَّا نَلْبَسُ اَلْمُعَصْفَرَاتِ وَ اَلْمُضَرَّجَاتِ .
جرّاح مدائنى گويد: امام باقر عليه السّلام فرمود:
به‌راستى ما لباس‌هاى رنگى و لباس‌هاى قرمز مى‌پوشيم.
الکافي ج۶ ص۴۴۷
الوافي ج۲۰ ص۷۱۶
وسائل الشیعة ج۵ ص۳۰
عوالم العلوم ج۱۹ ص۲۲۸

فَخَرَجَ أَبُو جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ وَ عَلَيْهِ جُبَّةُ خَزٍّ صَفْرَاءُ وَ عِمَامَةُ خَزٍّ صَفْرَاءُ وَ مِطْرَفُ خَزٍّ أَصْفَرُ؛
زاره روایت می کند که امام باقر عليه السّلام بيرون آمد، در حالى‌كه لبادۀ خز زردى بر تن داشت، عمامۀ زرد رنگى بر سر نهاده و بالاپوش زرد رنگ پوشيده بود.
الکافي ج۳ ص۲۰۶
تهذيب الأحكام ج۳ ص۱۹۸
الإستبصار ج۱ ص۴۷۹
الوافي ج۲۵ ص۴۹۶
بحار الأنوار ج۴۷ ص۲۶۴
عوالم العلوم ج۲۰ ص۹۳۳

مُحَمَّدُ بْنُ اَلْحُسَيْنِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ جَعْفَرِ بْنِ نَاجِيَةَ: أَنَّهُ كَانَ اِشْتَرَى طَيْلَسَاناً طِرَازِيّاً أَزْرَقَ بِمِائَةِ دِرْهَمٍ وَ حَمَلَهُ مَعَهُ إِلَى أَبِي اَلْحَسَنِ اَلْأَوَّلِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ لَمْ يَعْلَمْ بِهِ أَحَدٌ وَ كُنْتُ أَخْرُجُ أَنَا مَعَ عَبْدِ اَلرَّحْمَنِ بْنِ اَلْحَجَّاجِ وَ كَانَ هُوَ إِذْ ذَاكَ قَيِّماً لِأَبِي اَلْحَسَنِ اَلْأَوَّلِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ فَبَعَثَ بِمَا كَانَ مَعَهُ فَكَتَبَ اُطْلُبُوا لِي سَاجاً طِرَازِيّاً أَزْرَقَ فَطَلَبُوهُ بِالْمَدِينَةِ فَلَمْ يُوجَدْ عِنْدَ أَحَدٍ فَقُلْتُ لَهُ هُوَ ذَا هُوَ مَعِي وَ مَا جِئْتُ بِهِ إِلاَّ لَهُ فَبَعَثُوا بِهِ إِلَيْهِ وَ قَالُوا لَهُ أَصَبْنَاهُ مَعَ عَلِيِّ بْنِ جَعْفَرٍ وَ لَمَّا كَانَ مِنْ قَابِلٍ اِشْتَرَيْتُ طَيْلَسَاناً مِثْلَهُ وَ حَمَلْتُهُ مَعِي وَ لَمْ يَعْلَمْ بِهِ أَحَدٌ فَلَمَّا قَدِمْنَا اَلْمَدِينَةَ أَرْسَلَ إِلَيْهِمْ اُطْلُبُوا لِي طَيْلَسَاناً مِثْلَهُ مَعَ ذَلِكَ اَلرَّجُلِ فَسَأَلُونِي فَقُلْتُ هُوَ ذَا هُوَ مَعِي فَبَعَثُوا بِهِ إِلَيْهِ؛
محمد بن حسین روایت می کند که على بن جعفر پسر ناجيه ردائى آبى رنگ طرازى به قیمت صد درهم خريد. تصميم گرفت آن را براى امام موسى بن جعفر علیه السلام ببرد. با خود برد. هيچ كس خبر نداشت. من نيز با عبد الرحمن بن حجاج كه آن موقع نماينده حضرت موسى ابن جعفر علیه السلام بود رفتم. هر چه آورده بود خدمت امام فرستاد. امام در جواب نوشت يك رداى طرازى آبى رنگ برايم بخريد. هر چه در مدينه جستجو كردند پيدا نشد. من به او گفتم: آن رداء نزد من هست براى امام آورده‌ام. رداء را فرستادند عرض كردند از على بن جعفر گرفتم. سال بعد نيز ردائى با همان اوصاف خريدم و با خود بردم هيچ كس جز خدا نمي دانست. همين كه وارد مدينه شديم امام پيغام داد كه برايم ردائى مثل پارسال از همان مرد بگيريد. از من پرسيدند گفتم: من آورده‌ام رداء را براى امام فرستادند.
قرب الإسناد ج۱ ص۳۳۲
اثبات الهداة ج۴ ص۲۵۳
مدینة معاجز الأئمة علیهم السلام ج۶ ص۲۸۰
بحار الأنوار ج۴۸ ص۴۳
عوالم العلوم ج۲۱ ص۷۹

حَدَّثَنَا اَلْحُسَيْنُ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ إِدْرِيسَ رِضْوَانُ اَللَّهِ عَلَيْهِ قَالَ حَدَّثَنَا أَبِي عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ اَلْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي اَلْخَطَّابِ وَ يَعْقُوبَ بْنِ يَزِيدَ وَ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي اَلصُّهْبَانِ جَمِيعاً عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ أَبَانِ بْنِ عُثْمَانَ عَنِ اَلصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ عَلَيْهِمُ اَلسَّلاَمُ قَالَ: إِنَّ أَعْرَابِيّاً أَتَى رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ فَخَرَجَ إِلَيْهِ فِي رِدَاءٍ مُمَشَّقٍ فَقَالَ يَا مُحَمَّدُ لَقَدْ خَرَجْتَ إِلَيَّ كَأَنَّكَ فَتًى فَقَالَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ نَعَمْ يَا أَعْرَابِيُّ أَنَا اَلْفَتَى اِبْنُ اَلْفَتَى أَخُو اَلْفَتَى فَقَالَ يَا مُحَمَّدُ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ أَمَّا اَلْفَتَى فَنَعَمْ فَكَيْفَ اِبْنُ اَلْفَتَى وَ أَخُو اَلْفَتَى فَقَالَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ أَ مَا سَمِعْتَ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ - «قٰالُوا سَمِعْنٰا فَتًى يَذْكُرُهُمْ يُقٰالُ لَهُ إِبْرٰاهِيمُ» فَأَنَا اِبْنُ إِبْرَاهِيمَ وَ أَمَّا أَخُو اَلْفَتَى فَإِنَّ مُنَادِياً نَادَى مِنَ اَلسَّمَاءِ يَوْمَ أُحُدٍ لاَ سَيْفَ إِلاَّ ذُو اَلْفَقَارِ وَ لاَ فَتَى إِلاَّ عَلِيٌّ فَعَلِيٌّ أَخِي وَ أَنَا أَخُوهُ؛
امام صادق عليه السّلام از پدرش و نياى بزرگوارش روايت كرده است كه عرب صحرانشينى نزد پيامبر اسلام صلّى اللّه عليه و آله آمد.آن حضرت او را با عباى قرمزش او را ميزبانى كرد. عرب گفت: اى محمد! مثل يك جوان سراغم آمدى. فرمود: آرى. من جوان‌مرد و پسر و برادر جوان‌مرد هستم. گفت: اى محمد جوان‌مردى او را پذيرفتم، اما چگونه پسر و برادر جوان‌مردانى‌؟ پيامبر فرمود: مگر سخن خدا را نشنيده‌اى كه فرمود: «قَالُوا سَمِعْنَا فَتًى يَذْكُرُهُمْ يُقَالُ لَهُ إِبْرَاهِيمُ؛ گفتند که شنيدم جوانى خدايانتان را ياد مى‌كند به نام ابراهيم»(آیه 60 سوره انبیاء) من پسر ابراهيم هستم و اما برادرم جوان است.روز احد ندايى از آسمان آمد كه شمشيرى جز ذوالفقار نيست و جوان‌مردى جز على. على برادر من است و من برادر على.
معاني الأخبار ج۱ ص۱۱۹
الأمالی (للصدوق) ج۱ ص۲۰۰
روضة الواعظین ج۲ ص۴۷۵
المناقب ج۳ ص۸۸
مدینة معاجز الأئمة علیهم السلام ج۱ ص۱۰۸
بحار الأنوار ج۴۲ ص۶۴

سَعْدٌ عَنِ اَلْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ مَهْزِيَارَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مَهْزِيَارَ قَالَ: كَتَبْتُ إِلَى أَبِي مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ أَسْأَلُهُ عَنِ اَلصَّلاَةِ فِي اَلْقِرْمِزِ وَ أَنَّ أَصْحَابَنَا يَتَوَقَّفُونَ عَنِ اَلصَّلاَةِ فِيهِ فَكَتَبَ «لاَ بَأْسَ بِهِ مُطْلَقٌ» «وَ اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ اَلْعٰالَمِينَ»؛
علی بن مهزیار روایت می کند: به ابو محمد امام حسن عسكرى علیه السلام نوشتم: نماز خواندن با جامه‌هاى قرمز رنگ چه اشكالى دارد كه شيعيان ما از نماز خواندن با آن جامه‌ها ابا دارند؟ امام علیه السلام در پاسخ نوشت: مطلقاً اشكالى ندارد؛ تجويز مى‌شود. و خدا را شكر.»
تهذيب الأحكام ج۲ ص۳۶۳
الوافي ج۷ ص۴۳۳
وسائل الشیعة ج۴ ص۳۷۵
وسائل الشیعة ج۴ ص۴۳۵

قَالَ عَلِيٌّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ: نَهَانِي رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ لاَ أَقُولُ نَهَاكُمْ عَنِ اَلتَّخَتُّمِ بِالذَّهَبِ وَ عَنْ ثِيَابِ اَلْقَسِّيِّ وَ عَنْ مَيَاثِرِ اَلْأُرْجُوَانِ وَ عَنِ اَلْمَلاَحِفِ اَلْمُفْدَمَةِ وَ عَنِ اَلْقِرَاءَةِ وَ أَنَا رَاكِعٌ؛
امير المؤمنين حضرت علی عليه السّلام فرمود: پيغمبر خدا صلى اللّٰه عليه و آله مرا نهى كرد- و نمى‌گويم شما را هم نهى نمود- از به دست كردن انگشتر طلا، و از پوشيدن لباس قسى، و از زين پوشهاى ارغوانى قرمز رنگ، و از لباسها و روپوشهاى سرخ، و از خواندن قرآن در حال ركوع.
الخصال ج۱ ص۲۸۹
معاني الأخبار ج۱ ص۳۰۱
وسائل الشیعة ج۶ ص۳۰۸
بحار الأنوار ج۷۳ ص۲۹۰
بحار الأنوار ج۸۰ ص۲۵۴
بحار الأنوار ج۸۲ ص۱۰۶
امام جواد علیه السلام می فرماید: أَنَّ يُوسُفَ كَانَ يَلْبَسُ دِيبَاجاً مَزْرُوراً بِالذَّهَبِ وَ يَجْلِسُ عَلَى كَرَاسِيِّ اَلذَّهَبِ فَلَمْ يَنْتَقِصْ مِنْ حِكْمَتِهِ شَيْئاً؛
يوسف پيامبر لباس ديبا و بافته شده با طلا مى‌پوشيد و روى تخت طلا مى‌نشست اين كار موجب نقص و كمبود مقام نبوت او نمى‌شود.
الخرائج و الجرائح ج۱ ص۳۸۸
بحار الأنوار ج۵۰ ص۸۷

لَمَا بَقِيَ اَلْحُسَيْنُ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ فِي ثَلاَثَةِ رَهْطٍ أَوْ أَرْبَعَةٍ، دَعَا بِسَرَاوِيلَ يَمَانِيَّةٍ مُحَقَّقَةٍ يَلْمَعُ فِيهَا اَلْبَصَرُ، فَفَرَزَهُ وَ نَكَثَهُ لِكَيْلاَ يُسْلَبَهُ؛
وقتى حسين عليه السّلام [در روز عاشورا] در ميان سه يا چهار گروه باقى ماند، شلوار راه راه يمنى‌اى را كه رنگهاى روشنش چشم را خيره مى‌كرد خواست، و جاى جايش را شكافت، تا از تنش غارت نكنند.
وقعة الطف، ج1، ص250

مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ اَلْحَكَمِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ سُوَيْدٍ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي اَلْحَسَنِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ إِنِّي مُبْتَلًى بِالنَّظَرِ إِلَى اَلْمَرْأَةِ اَلْجَمِيلَةِ فَيُعْجِبُنِي اَلنَّظَرُ إِلَيْهَا فَقَالَ لِي يَا عَلِيُّ لاَ بَأْسَ إِذَا عَرَفَ اَللَّهُ مِنْ نِيَّتِكَ اَلصِّدْقَ وَ إِيَّاكَ وَ اَلزِّنَا فَإِنَّهُ يَمْحَقُ اَلْبَرَكَةَ وَ يُهْلِكُ اَلدِّينَ؛
على بن سويد گويد: به امام كاظم عليه السّلام گفتم:
من گرفتار نگاه به زن زيبا شده‌ام و نگاه به او مرا به حيرت وامى‌دارد (و موجب تعلّق خاطر مى‌شود؛ چه كنم‌؟)
فرمود: اى على! در صورتى كه خداوند از نيّت تو صدق و راستى دريابد، ايرادى ندارد و و بپرهيز از زنا؛ زيرا بركت را نابود و دين را هلاك مى‌سازد.
الکافي ج۵ ص۵۴۲
الوافي ج۱۵ ص۲۱۱
وسائل الشیعة ج۲۰ ص۳۰۸
تفسير نور الثقلين ج۳ ص۵۹۰
تفسير كنز الدقائق ج۹ ص۲۷۹

عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ أَنَّهُ قَالَ: اَلنَّظَرُ إِلَى اَلْمَرْأَةِ اَلْجَمِيلَةِ يَقْطَعُ اَلْبَلْغَمَ يَعْنِي [بِالْمَرْأَةِ] اَلْجَمِيلَةِ اَلْحَسَنَةَ اَلْوَجْهِ؛
امام صادق علیه السلام می فرماید: نگاه کردن به زن زیبا، بیماری و بلغم را برطرف می کند یعنی نگاه به زن زیبای خوشگل.
مستدرك الوسائل ج۱۴ ص۱۸۱

خاتم الانبیاء محمد المصطفی صلی الله علیه و آله می فرماید: يَا عَلِيُّ اَلْعَيْشُ فِي ثَلاَثَةٍ دَارٍ قَوْرَاءَ وَ جَارِيَةٍ حَسْنَاءَ وَ فَرَسٍ قَبَّاءَ؛
یا علی، زندگی در سه چیز است: خانه اعیانی و کنیز خوشگل و اسب نجیب.
الخصال ج۱ ص۱۲۵
بحار الأنوار ج۷۴ ص۴۵

عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ اَلْوَلِيدِ اَلْخَزَّازِ عَنْ يُونُسَ بْنِ يَعْقُوبَ عَنْ أَبِي مَرْيَمَ اَلْأَنْصَارِيِّ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ: كَانَ صَدَاقُ فَاطِمَةَ جَرْدَ بُرْدٍ حِبَرَةٍ وَ دِرْعَ حُطَمِيَّةٍ؛
امام باقر عليه السّلام فرمود: مهريّۀ فاطمه(س) دو چيز بود: 1-يك دست لباس زرد راه راه. 2-زره آهنى.
الکافي ج۵ ص۳۷۷
وسائل الشیعة ج۲۱ ص۲۵۱
بحار الأنوار ج۴۳ ص۱۴۴
عوالم العلوم ج۱۱ ص۴۵۶

اِبْنُ مَحْبُوبٍ عَنِ اَلْعَلاَءِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: لاَ يَنْبَغِي لِلْمَرْأَةِ أَنْ تُعَطِّلَ نَفْسَهَا؛
امام باقر عليه السّلام فرمود: شايسته نيست كه يك زن به خود نرسد و آرايش نكند.
الکافي ج۵ ص۵۰۹
من لا یحضره الفقیه ج۱ ص۱۲۳
الوافي ج۶ ص۶۴۵
الوافي ج۲۲ ص۸۵۸
وسائل الشیعة ج۲ ص۹۷
وسائل الشیعة ج۴ ص۴۵۹
وسائل الشیعة ج۲۰ ص۱۶۶

عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ عُثْمَانَ بْنِ عِيسَى عَنْ عَبْدِ اَللَّهِ بْنِ مُسْكَانَ عَنِ اَلْحَسَنِ اَلزَّيَّاتِ اَلْبَصْرِيِّ قَالَ: دَخَلْتُ عَلَى أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ أَنَا وَ صَاحِبٌ لِي وَ إِذَا هُوَ فِي بَيْتٍ مُنَجَّدٍ وَ عَلَيْهِ مِلْحَفَةٌ وَرْدِيَّةٌ وَ قَدْ حَفَّ لِحْيَتَهُ وَ اِكْتَحَلَ؛
حسن زيّات بصرى گويد: با دوستم خدمت امام باقر عليه السّلام شرف‌ياب شديم. ايشان در اين هنگام در خانه‌اى آراسته بود و روپوشى به رنگ گل سرخ بر تن داشت و محاسن خود را اصلاح كرده و سرمه كشيده بود.
الکافي ج۶ ص۴۴۸
الوافي ج۲۰ ص۷۱۷
وسائل الشیعة ج۵ ص۳۲
بحار الأنوار ج۴۶ ص۲۹۳
عوالم العلوم ج۱۹ ص۲۳۱

سَأَلَ عَمَّارٌ اَلسَّابَاطِيُّ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ: عَنِ اَلْمَرْأَةِ يَمُوتُ عَنْهَا زَوْجُهَا هَلْ يَحِلُّ لَهَا أَنْ تَخْرُجَ مِنْ مَنْزِلِهَا فِي عِدَّتِهَا قَالَ «نَعَمْ تَخْتَضِبُ وَ تَدَّهِنُ وَ تَكْتَحِلُ وَ تَمْتَشِطُ وَ تَصْبَغُ وَ تَلْبَسُ اَلْمُصَبَّغَ وَ تَصْنَعُ مَا شَاءَتْ؛
عمّار ساباطيّ‌ از امام صادق عليه السّلام پرسيد: زنى شوهرش مرده است در ايّام عدّه مي تواند از خانه‌اش خارج شود؟ فرمود: آرى، خضاب كند، و روغن زند، و سرمه كشد، و شانه زند و رنگ بندد، و لباس رنگين پوشد، و هر كار از اين نوع كه خواهد انجام دهد.
من لا یحضره الفقیه ج۳ ص۵۰۸
وسائل الشیعة ج۲۲ ص۲۳۴

اَلْعِدَّةُ عَنْ سَهْلٍ عَنِ اَلْوَشَّاءِ عَنْ أَبِي اَلْحَسَنِ اَلرِّضَا عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ: كَانَ عَلِيُّ بْنُ اَلْحُسَيْنِ عَلَيْهِمَا السَّلاَمُ يَلْبَسُ فِي اَلشِّتَاءِ اَلْجُبَّةَ اَلْخَزَّ وَ اَلْمِطْرَفَ اَلْخَزَّ وَ اَلْقَلَنْسُوَةَ اَلْخَزَّ فَيَشْتُو فِيهِ وَ يَبِيعُ اَلْمِطْرَفَ فِي اَلصَّيْفِ وَ يَتَصَدَّقُ بِثَمَنِهِ ثُمَّ يَقُولُ مَنْ حَرَّمَ زِينَةَ اَللّهِ اَلَّتِي أَخْرَجَ لِعِبادِهِ وَ اَلطَّيِّباتِ مِنَ اَلرِّزْقِ؛
كافى از حضرت امام رضا عليه السلام روایت مي كند كه فرمود امام على بن الحسين(نوه یزدگرد شاهنشاه ایران) در زمستان جبه خز و رداى خز و كلاه خز مى‌پوشيد و پس از پايان زمستان ردا را مي فروخت و بهايش را صدقه مي داد آنگاه مي فرمود «مَنْ‌ حَرَّمَ‌ زِينَةَ‌ اَللّهِ‌ اَلَّتِي أَخْرَجَ‌ لِعِبادِهِ‌ وَ اَلطَّيِّباتِ‌ مِنَ‌ اَلرِّزْقِ‌.» (الکافی، ج6، ص451؛ بحارالانوار، ج46، ص106)

«حُمَيْدُ بْنُ زِيَادٍ عَنِ اَلْحَسَنِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سَمَاعَةَ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ اَلْحَسَنِ اَلْمِيثَمِيِّ عَنِ اَلْحُسَيْنِ بْنِ اَلْمُخْتَارِ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ: اِعْمَلْ لِي قَلاَنِسَ بَيْضَاءَ وَ لاَ تُكَسِّرْهَا فَإِنَّ اَلسَّيِّدَ مِثْلِي لاَ يَلْبَسُ اَلْمُكَسَّرَ؛
حسين بن مختار گويد: امام صادق عليه السّلام به من فرمود: يك كلاه سفيد براى من درست كن، اما لبۀ آن را به طرف بالا نشكن كه براى من و امثال من شايسته نيست.» (الکافی، ج6، ص462)

«عَنِ اَلْحَسَنِ بْنِ مُخْتَارٍ قَالَ: قَالَ لِي أَبُو اَلْحَسَنِ اَلْأَوَّلُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ اِعْمَلْ لِي قَلَنْسُوَةً لاَ تَكُونُ مُصَنَّعَةً فَإِنَّ اَلسَّيِّدَ مِثْلِي لاَ يَلْبَسُ اَلْمُصَنَّعَ وَ اَلْمُصَنَّعُ اَلْمُكَسَّرُ بِالظُّفُرِ؛
حسن بن مختار مى‌گويد: امام كاظم عليه السّلام به من فرمود: برايم كلاهى درست کن كه چين‌دار(مدل‌دار) نباشد چرا كه سيدى چون من، كلاه چين‌دار نمى‌پوشد.» (مکارم الاخلاق، ج1، ص121)

ابراهیم بن محمد طاهری روایت می کند: «فَنَزَلْتُ فَوَجَدْتُهُ عَلَيْهِ جُبَّةُ صُوفٍ وَ قَلَنْسُوَةٌ مِنْهَا؛ ديدم آن حضرت امام هادی علیه السلام را که، جبه پشمينى پوشيده و كلاه پشمينى به سر نهاده است.» (الکافی، ج1، ص499)

«عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ عَنْ صَفْوَانَ اَلْجَمَّالِ قَالَ: حَمَلْتُ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ اَلْحَمْلَةَ اَلثَّانِيَةَ إِلَى اَلْكُوفَةِ وَ أَبُو جَعْفَرٍ اَلْمَنْصُورُ بِهَا فَلَمَّا أَشْرَفَ عَلَى اَلْهَاشِمِيَّةِ مَدِينَةِ أَبِي جَعْفَرٍ أَخْرَجَ رِجْلَهُ مِنْ غَرْزِ اَلرِّجْلِ ثُمَّ نَزَلَ وَ دَعَا بِبَغْلَةٍ شَهْبَاءَ وَ لَبِسَ ثِيَابَ بِيضٍ وَ كُمَّةً بَيْضَاءَ فَلَمَّا دَخَلَ عَلَيْهِ قَالَ لَهُ أَبُو جَعْفَرٍ لَقَدْ تَشَبَّهْتَ بِالْأَنْبِيَاءِ؛
صفوان جمّال گويد: در زمان خلافت منصور دوانيقى براى مرتبه دوم امام صادق عليه السّلام را به كوفه احضار كردند. هنگامى كه به شهرك هاشميه؛ شهرك منصور رسيديم، حضرت پياده شد و استر سياه و سفيدى طلب نمود و لباس‌هاى سفيدى پوشيد و كلاه گرد سفيدى بر سر گذاشت. هنگامى كه آن حضرت بر منصور وارد شد، منصور به ايشان گفت: به راستى كه شبيه پيامبران شده‌اى!» (الکافی، ج6، ص445)

«عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ قَالَ: رَأَيْتُ عَلَى أَبِي اَلْحَسَنِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَلَنْسُوَةَ خَزٍّ مُبَطَّنَةً بِسَمُّورٍ؛
محمد بن على روایت می کند: بر سر امام رضا عليه السّلام كلاهى از جنس خز با آسترى از پوست سمور ديدم.» (مکارم الاخلاق، ج1، ص120)

«وَ رُوِيَ عَنْ دَاوُدَ اَلصَّرْمِيِّ أَنَّهُ قَالَ: سَأَلَ رَجُلٌ أَبَا اَلْحَسَنِ اَلثَّالِثَ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ عَنِ اَلصَّلاَةِ فِي اَلْخَزِّ يُغَشُّ بِوَبَرِ اَلْأَرَانِبِ فَكَتَبَ «يَجُوزُ ذَلِكَ»؛
از داود صرمى روايت شده كه گفت: شخصى از امام هادى عليه السّلام پرسيد: آيا در پوست خزّى كه كرك و موى خرگوش بدان آميخته باشد مى‌توان نماز كرد؟ آن حضرت در پاسخ نوشت: هیچ اشكالى ندارد، نماز مي توان كرد.» (من لایحضر الفقیه، ج1، ص262)

«وَ كَانَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ يَلْبَسُ اَلشَّمْلَةَ وَ يَأْتَزِرُ بِهَا وَ يَلْبَسُ اَلنَّمِرَةَ وَ يَأْتَزِرُ بِهَا أَيْضاً فَتَحْسُنُ عَلَيْهِ اَلنَّمِرَةُ لِسَوَادِهَا عَلَى بَيَاضِ مَا يَبْدُو مِنْ سَاقَيْهِ وَ قَدَمَيْهِ وَ قِيلَ لَقَدْ قَبَضَهُ اَللَّهُ جَلَّ وَ عَلاَ وَ إِنَّ لَهُ لَنَمِرَةً تُنْسَجُ فِي بَنِي عَبْدِ اَلْأَشْهَلِ لِيَلْبَسَهَا صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ رُبَّمَا كَانَ يُصَلِّي بِالنَّاسِ وَ هُوَ لاَبِسُ اَلشَّمْلَةِ وَ قَالَ أَنَسٌ رُبَّمَا رَأَيْتُهُ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ يُصَلِّي بِنَا اَلظُّهْرَ فِي شَمْلَةٍ عَاقِداً طَرَفَيْهَا بَيْنَ كَتِفَيْهِ؛
پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله، شمله مى‌پوشيد كه كار شلوار مى‌كرد و پارچۀ راه راه به تن مى‌كرد و از آن شلوار تهيه مى‌نمود و اين پارچه به تن حضرت خيلى زيبا بود، به واسطۀ آن كه سياهى آن با سفيدى ساق و پشت پاى حضرت كاملا تناسب داشت و زيبنده بود. و گفته‌اند كه وقتى از دنيا رفت از اين پارچه در قبيلۀ بنى عبد الاشهل برايش مى‌بافتند؛ و گاه با همان شمله با مردم نماز مى‌خواند. و انس گويد: بسيار حضرتش را ديدم كه در شمله با ما نماز مى‌خواند، در حالى كه دو طرفش را بين دو كتفش بسته و گره زده بود.» (مکارم الاخلاق، ج1، ص35)

«وَ كَانَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ يَلْبَسُ اَلْبُرْطُلَةَ وَ كَانَ يَلْبَسُ مِنَ اَلْقَلاَنِسِ اَلْيَمَنِيَّةَ وَ مِنَ اَلْبَيْضِ اَلْمِصْرِيَّةَ وَ يَلْبَسُ اَلْقَلاَنِسَ ذَوَاتَ اَلْآذَانِ فِي اَلْحَرْبِ وَ مِنْهَا: مَا يَكُونُ مِنَ اَلسِّيجَانِ اَلْخُضْرِ وَ كَانَ رُبَّمَا نَزَعَ قَلَنْسُوَتَهُ فَجَعَلَهَا سِتْرَهُ بَيْنَ يَدَيْهِ يُصَلِّي إِلَيْهَا؛
امیرالمومنین حضرت علی علیه السلام می فرماید: پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم گاه كلاه بلند بر سر مى‌نهاد و کلاه بلند يمنى و كلاه مصرى بر سر مى‌نهاد و گاه در جنگ، كلاه‌هاى گوش‌دار مى‌پوشيد كه جنس بعضى از آنها از ساج سبز بود. گاهى در جنگ كلاه از سر برمى‌داشت و آن را پوششى در جلوى خود قرار مى‌داد و رو به آن نماز مى‌خواند.» (همان)

«أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنِ اَلْحَسَنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ يَقْطِينٍ عَنْ أَخِيهِ اَلْحُسَيْنِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ يَقْطِينٍ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا اَلْحَسَنِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ- عَنْ لِبَاسِ اَلْفِرَاءِ وَ اَلسَّمُّورِ وَ اَلْفَنَكِ وَ اَلثَّعَالِبِ وَ جَمِيعِ اَلْجُلُودِ قَالَ «لاَ بَأْسَ بِذَلِكَ»؛
از ابو الحسن امام كاظم علیه السلام پرسيدم: پوشيدن لباس پوست پستانداران و پوست سمور و پوست روباه صحرایی و پوست روباه معمولی و ساير پوستهاى متداول چه صورت دارد؟ امام کاظم علیه السلام فرمود: پوشيدن آنها مانعى ندارد.» (تهذیب الاحکام، ج2، ص211)

امام رضا علیه السلام می فرماید: «قَدْ رَأَيْتُ اَلسِّنْجَابَ عَلَى أَبِي؛ پوست سنجاب را بر تن پدرم ديدم.» (مکارم الاخلاق، ج1، ص118)

«وَ رُوِيَ عَنْ يَحْيَى بْنِ أَبِي عِمْرَانَ أَنَّهُ قَالَ: كَتَبْتُ إِلَى أَبِي جَعْفَرٍ اَلثَّانِي عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ فِي اَلسِّنْجَابِ وَ اَلْفَنَكِ وَ اَلْخَزِّ وَ قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ أُحِبُّ أَنْ لاَ تُجِيبَنِي بِالتَّقِيَّةِ فِي ذَلِكَ فَكَتَبَ بِخَطِّهِ إِلَيَّ «صَلِّ فِيهَا.»؛
از يحيى بن أبى عمران روايت كرده‌اند كه گفت: به امام جواد عليه السّلام دربارۀ نماز در پوست سنجاب و فنک(روباه صحرایی که در مناطق عربی زندگی می کند) و خزّ نامه‌اى نوشتم و عرض كردم: فدايت گردم مي خواهم در اين مورد بدون ملاحظه‌اى صريحاً پاسخ مرا بدهيد و از روى تقيّه و مبهم به من جواب نفرمائيد. آن حضرت به خط‍‌ خويش در پاسخ من مرقوم فرمود: با آنها نماز بخوان.» (من لایحضر الفقیه، ج1، ص262)

وَ رَوَى خَالِدُ بْنُ أَبِي اَلْعَلاَءِ اَلْخَفَّافُ قَالَ: رَأَيْتُ أَبَا جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ وَ عَلَيْهِ بُرْدٌ أَخْضَرُ وَ هُوَ مُحْرِمٌ .
و خالد بن ابى العلاء خفّاف گفت: امام باقر عليه السّلام را ديدم كه لباس راه راه سبز بر تن داشت، و در آن حال محرم بود.
الکافي ج۴ ص۳۳۹
من لا یحضره الفقیه ج۲ ص۳۳۴
الوافي ج۱۲ ص۵۶۵
وسائل الشیعة ج۱۲ ص۳۶۰
عوالم العلوم ج۱۹ ص۲۲۹

دلیل: لباس راه راه عمودی، قد را بلندتر نشان می دهد؛ به همین دلیل رسول خدا(ص) و ائمه اطهار(ع) از لباس های راه راه استفاده می کرده اند.

عَنْ أَبِي اَلْعَلاَءِ قَالَ: رَأَيْتُ عَلَى أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ بُرْداً أَخْضَرَ وَ هُوَ مُحْرِمٌ .
از ابى العلاء: بر تن حضرت صادق عليه السّلام در ماه محرم بُردى سبز مشاهده نمودم.
مکارم الأخلاق ج۱ ص۱۰۶

رُوِيَ أَنَّ صَفْوَانَ بْنَ يَحْيَى قَالَ: فَأَتَيْتُ اَلصَّادِقَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ عَلَيْهِ ثَوْبَانِ مُمَصَّرَانِ؛
صفوان بن یحیی روایت می کند: خدمت حضرت امام صادق رفتم؛ امام جامه‌اى قرمز رنگ پوشيده بود.
الخرائج و الجرائح ج۱ ص۲۹۴
اثبات الهداة ج۴ ص۱۷۳
مدینة معاجز الأئمة علیهم السلام ج۵ ص۳۸۹
بحار الأنوار ج۴۷ ص۱۱۵
عوالم العلوم ج۲۰ ص۳۴۹

عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ عَنْ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ اِبْنِ اَلْقَدَّاحِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ قَالَ أَمِيرُ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ: نَهَانِي رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ عَنْ لُبْسِ ثِيَابِ اَلشُّهْرَةِ وَ لاَ أَقُولُ نَهَاكُمْ عَنْ لِبَاسِ اَلْمُعَصْفَرِ اَلْمُفْدَمِ؛
ابن قدّاح گويد: امام صادق عليه السّلام فرمود: امير مؤمنان على عليه السّلام فرمود:

پيامبر خدا صلّى اللّه عليه و اله مرا از پوشيدن «لباس شهرت» منع نمود، ولى نمى‌گويم كه شما را از پوشيدن لباس قرمز نهى نموده است.

الکافي ج۶ ص۴۴۷
الوافي ج۲۰ ص۷۱۵
وسائل الشیعة ج۵ ص۳۰

عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ مُوسَى بْنِ اَلْقَاسِمِ اَلْبَجَلِيِّ عَنْ عَلِيِّ بْنِ جَعْفَرٍ قَالَ:... فَخَرَجَ وَ عَلَيْهِ إِزَارٌ مُمَشَّقٌ؛
علی بن جعفر روایت می کند که امام موسی کاظم علیه السلام بیرون آمد در حالی که پیراهنی قرمز رنگ پوشیده بود.
مسائل عليّ بن جعفر ج۱ ص۳۱۳
الکافي ج۱ ص۴۸۵
الوافي ج۳ ص۸۱۱
مدینة معاجز الأئمة علیهم السلام ج۶ ص۳۱۰
تفسير نور الثقلين ج۴ ص۳۵۶
تفسير كنز الدقائق ج۱۰ ص۵۵۰

عَنِ اَلْحَكَمِ بْنِ عُيَيْنَةَ قَالَ: رَأَيْتُ أَبَا جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ وَ عَلَيْهِ إِزَارٌ أَحْمَرُ قَالَ فَأَحْدَدْتُ اَلنَّظَرَ إِلَيْهِ فَقَالَ يَا أَبَا مُحَمَّدٍ إِنَّ هَذَا لَيْسَ بِهِ بَأْسٌ ثُمَّ تَلاَ قُلْ مَنْ حَرَّمَ زِينَةَ اَللّٰهِ اَلَّتِي أَخْرَجَ لِعِبٰادِهِ وَ اَلطَّيِّبٰاتِ مِنَ اَلرِّزْقِ؛
حكم بن عيينه گويد: امام باقر عليه السّلام را ديدم كه لباسى سرخ‌رنگ به تن داشت، پس به او خيره شدم. فرمود: اى ابا محمد! پوشيدن اين لباس اشكالى ندارد. سپس اين آيه را تلاوت كرد: قُلْ مَنْ حَرَّمَ زِينَةَ اَللّٰهِ اَلَّتِي أَخْرَجَ لِعِبٰادِهِ وَ اَلطَّيِّبٰاتِ مِنَ اَلرِّزْقِ(بگو چه كسى زينت خدا را كه براى بندگانش آفريده و روزى‌هاى پاك و حلال را حرام كرده‌؟).
تفسیر العیاشی ج۲ ص۱۴
مکارم الأخلاق ج۱ ص۱۰۵
تفسیر البرهان ج۲ ص۵۳۷
بحار الأنوار ج۷۶ ص۳۰۵
تفسير نور الثقلين ج۲ ص۲۲
تفسير كنز الدقائق ج۵ ص۷۴
مستدرك الوسائل ج۳ ص۲۵۱

بَعَثَ أَبُو جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ إِلَى جَمِيعِ أَبْنَاءِ اَلْمُهَاجِرِينَ وَ اَلْأَنْصَارِ فَجَمَعَهُمْ ثُمَّ خَرَجَ إِلَى اَلنَّاسِ فِي ثَوْبَيْنِ مُمَغَّرَيْنِ وَ أَقْبَلَ عَلَى اَلنَّاسِ كَأَنَّهُ فِلْقَةُ قَمَرٍ؛
امام باقر عليه السّلام به دنبال فرزندان مهاجر و انصار فرستاد و آنها را جمع كرد آنگاه دو جامه سرخ رنگ پوشيد و به نزد مردم آمد و گوئى يك پارۀ ماه بود.
الکافي ج۸ ص۳۴۹
الوافي ج۳ ص۷۸۵
بحار الأنوار ج۴۶ ص۳۴۷
عوالم العلوم ج۱۹ ص۳۰۳

هشدار بهداشتی:

توکسوپلاسما گوندی(نام علمی: Toxoplasma gondii) یک انگل اجباری درون سلولی است که میزبان عمده آن گربه است و قابلیت انتشار آن توسط مدفوع گربه و همچنین موی آلوده گربه ها می‌باشد که قدرت آلوده کردن انواع مهره‌داران و پستانداران و پرندگان را نیز دارد و آنتی بادی این انگل در برخی کشورها مانند ایران در سرم خون تا یک سوم افراد بالغ مشاهده می‌شود که این امر نشان دهنده شیوع بالا و قدرت آلودگی این انگل است. این انگل باعث توکسوپلاسموز می شود و ارتباط نزدیکی با سایر انگل های تک سلولی جنس پلاسمودیوم، عامل بیماری مالاریا و جنس کریپتوسپوریدیوم دارد که در خانم های باردار موجب سقط جنین و بروز عقب افتادگی در جنین می شود. در انسان پاتوژن‌ها به دیواره روده نفوذ می‌کنند تا کیست‌هایی در ماهیچه‌ها و سایر اندام‌ها ایجاد کنند که تا آخر عمر باقی می‌مانند. فلذا از لمس و نگهداری گربه به عنوان حیوان خانگی جداً خودداری فرمایید. -

وزارت بهداشت و خدمات انسانی جمهوری دوم

هشدار بهداشتی:

بر اساس مطالعه جدیدی که اخیراً انجام شده است، مرگ یک حیوان خانگی می تواند باعث ایجاد حس غم و اندوه در کودکان شود که عمیق و طولانی است و به طور بالقوه می تواند منجر به مشکلات سلامت روان بعدی شود. همچنین وابستگی عاطفی شدید جوانان به حیوانات خانگی ممکن است منجر به پریشانی روانی قابل اندازه گیری شود که می تواند به عنوان شاخصی از افسردگی تا سه سال یا حتی بیشتر پس از آن عمل کند. با عنایت به اینکه متوسط طول عمر سگ، بین ده تا سیزده سال است؛ از نگهداری سگ به عنوان حیوان خانگی که از دست دادن آن موجب ایجاد فضای غمبار و اختلالات روحی و روانی در افراد خواهد شد؛ خودداری فرمایید.

وزارت بهداشت و خدمات انسانی جمهوری دوم

أَبِي رَحِمَهُ اَللَّهُ عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اَللَّهِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنِ اَلْبَزَنْطِيِّ عَنْ يُونُسَ بْنِ يَعْقُوبَ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ اَلرَّجُلُ يُرِيدُ أَنْ يَتَزَوَّجَ اَلْمَرْأَةَ يَجُوزُ أَنْ يَنْظُرَ إِلَيْهَا قَالَ نَعَمْ وَ تَرْفُقُ لَهُ اَلثِّيَابَ لِأَنَّهُ يُرِيدُ أَنْ يَشْتَرِيَهَا بِأَغْلَى ثَمَنٍ؛
يونس بن يعقوب روایت می کند: محضر مبارك حضرت ابى عبد اللّٰه عليه السّلام عرض كردم: آيا مردى كه می خواهد با زنى ازدواج كند مى‌تواند به او نگاه كند؟ حضرت فرمودند: آرى بلكه آن زن مى‌تواند براى او لباس نازك و بدن نما نيز بپوشد تا او وى را به خوبى مشاهده كند زيرا آن مرد مى‌خواهد او را با ثمنى گران و سنگين معامله کند.

علل الشرایع ج۲ ص۵۰۰
وسائل الشیعة ج۲۰ ص۹۰
بحار الأنوار ج۱۰۱ ص۴۳

رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم: وَ لاَ تُسَوِّدْنَ ثَوْباً؛ و زنان نباید لباس سیاه بپوشند.

الکافي ج۵ ص۵۲۷
الوافي ج۲۲ ص۸۵۳
تفسير الصافي ج۵ ص۱۶۶
تفسیر البرهان ج۵ ص۳۵۷
بحار الأنوار ج۲۱ ص۱۳۴
بحار الأنوار ج۶۴ ص۱۸۷
تفسير نور الثقلين ج۵ ص۳۰۷
تفسير كنز الدقائق ج۱۳ ص۲۱۳


امیرالمومنین حضرت علی علیه السلام: لاَ تَلْبَسُوا اَلسَّوَادَ فَإِنَّهُ لِبَاسُ فِرْعَوْنَ؛ لباس سیاه نپوشید که آن لباس فرعون است.

من لا یحضره الفقیه ج۱ ص۲۵۱
علل الشرایع ج۲ ص۳۴۶
وسائل الشیعة ج۴ ص۳۸۳
بحار الأنوار ج۸۰ ص۲۴۸

امام صادق علیه السلام: لاَ يَجُوزُ فِي اَلثَّوْبِ اَلْأَسْوَدِ وَ لاَ يُكَفَّنُ بِهِ اَلْمَيِّتُ؛ پوشیدن لباس سیاه جایز نیست و مُرده را بدان کفن نکنید.

الکافي ج۴ ص۳۴۱
من لا یحضره الفقیه ج۲ ص۳۳۶
تهذيب الأحكام ج۱ ص۴۳۵
تهذيب الأحكام ج۵ ص۶۶
مکارم الأخلاق ج۱ ص۱۰۴
الوافي ج۱۲ ص۵۶۹
وسائل الشیعة ج۳ ص۴۳
وسائل الشیعة ج۱۲ ص۳۵۸
بحار الأنوار ج۷۸ ص۳۳۰
مستدرك الوسائل ج۲ ص۲۲۵

شگفت انگیز:
توصیه به رعایت حجاب در کتاب مقدس:

خودتان قضاوت کنید: آیا شایسته است زن با سر برهنه به درگاه خدا دعا کند؟
خودتان قضاوت کنید: آیا صحیح است که زن در ملاء عام بدون اینکه سر خود را بپوشاند با خدا نیایش کند؟

(1 Corinthians 11:13)

Webster's Bible Translation
Judge in yourselves: Is it comely that a woman should pray to God uncovered?

ترجمه کتاب مقدس وبستر:

خودتان قضاوت کنید: آیا شایسته است که زن بدون حجاب به درگاه خدا دعا کند؟

آیا می دانید در کتاب مقدس تاکید شده است که به جز در مورد فعالیت جنسی، بی حجابی و برهنگی شرم آور است؟

(Genesis 9:20-27; Leviticus 18:6-18)

ستایش زیبایی در اسلام:
1- امام صادق عليه السلام: اِنَّ اللّه يُحِبُّ الْجَمالَ وَ التَّجْميلَ وَ يَكْرَهُ البُؤْسَ وَ التَّباؤسَ فَاِنَّ اللّه َعَزَّوَجَلَّ اِذا اَنْعَمَ عَلى عَبْدٍ نِعْمَةً اَحَبَّ اَنْ يَرى عَلَيْهِ اَثـَرَها. قيلَ: وَ كَيْفَ ذلِكَ؟ قالَ: يُنَظِّفُ ثَوبَهُ وَ يُطَيِّبُ ريحَهُ وَ يُجَصِّصُ دارَهُ وَ يَكْنِسُ أفْنيَتَهُ حَتّى اِنَّ السِّراجَ قَبْلَمَغيبِ الشَّمْسِ يَنْفِى الْفَقْرَ وَ يَزيدُ فِى الرِّزْقِ؛
امام صادق علیه السلام: خداوند زيبايى و خودآرايى را دوست دارد و از فقر و تظاهر به فقر بيزار است. هرگاه خداوند به بنده اى نعمتى بدهد، دوست دارد اثر آن را در او ببيند. عرض شد: چگونه؟ فرمودند: لباس تميز بپوشد، خود را خوشبو كند، خانه اش راگچكارى كند، جلوى در حياط خود را جارو كند، حتى روشن كردن چراغ قبل از غروب خورشيد فقر را مى برد و روزى را زياد مى كند. [امالى طوسى، ص 275، ح 526]

2- رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : اطلُبوا الخيرَ عِند حِسانِ الوُجوه. [كنز العمّال : 16795 ، الأمالي للطوسي : 394/870.]
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله: خیر و خوبى را نزد خوب رويان و خوشگل ها بجوييد.

3- عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ بُنْدَارَ وَ غَيْرُهُ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى عَنْ عُبَيْدِ اَللَّهِ بْنِ عَبْدِ اَللَّهِ اَلدِّهْقَانِ عَنْ دُرُسْتَ بْنِ أَبِي مَنْصُورٍ عَنْ عَبْدِ اَللَّهِ بْنِ مُسْكَانَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ يَقُولُ: شُرْبُ اَلسَّوِيقِ بِالزَّيْتِ يُنْبِتُ اَللَّحْمَ وَ يَشُدُّ اَلْعَظْمَ وَ يُرِقُّ اَلْبَشَرَةَ وَ يَزِيدُ فِي اَلْبَاهِ.
عبد اللّه بن مسكان گويد: از امام صادق عليه السّلام شنيدم كه مى‌فرمود:
نوشيدن قاووت با روغن زيتون، گوشت را مى‌روياند، استخوان را محكم مى‌سازد، پوست را نازك و رقيق و با طراوت مى‌كند و قدرت جنسى را افزايش مى‌دهد.
الکافي ج۶ ص۳۰۶
الوافي ج۱۹ ص۲۷۸
وسائل الشیعة ج۲۵ ص۱۸
الفصول المهمة ج۳ ص۶۵

وب سایت رسمی پادمد دولت ایالات متحده: فواید روغن زیتون بر پوست با عنوان (The Benefits of Olive Oil for Skin Health) در دسترس ملت کبیر ایران زمین قرار دارد.

ارادتمند صمیمی شما- آجا