ناهار امروز: لوبیا پلو شیرازی؛ شاهکار عطر و طعم در آشپزی ایرانی!
لوبیا پلو شیرازی با عطر دلانگیز شوید تازه و طعم بینظیر لوبیا چشمبلبلی، یکی از محبوبترین غذاهای مردم شیراز است. این غذای خوشخوراک علاوه بر طعم لذیذش، به دلیل خواص دارویی لوبیا چشمبلبلی، برای سلامتی نیز بسیار مفید است. در ادامه، با طرز تهیه و فواید این غذای سنتی آشنا میشوید.

طرز تهیه لوبیا پلو شیرازی
مواد لازم
-
برنج: ۱ کیلوگرم
-
لوبیا چشمبلبلی: ۲ پیمانه
-
شوید تازه: ۷۵۰ گرم (یا ۵۰ گرم شوید خشک)
-
زعفران دمکرده: ۲ قاشق غذاخوری
-
پودر دارچین: به دلخواه
-
روغن حیوانی یا مایع
-
مرغ زعفرانی یا گوشت: برای سرو (اختیاری)
دستور پخت
-
آمادهسازی لوبیا: لوبیا چشمبلبلی را برای چند ساعت در آب خیس کنید و چند بار آب آن را عوض کنید. سپس، آن را با دو برابر حجمش آب بپزید تا آب کاملاً جذب لوبیا شود.
-
آمادهسازی شوید: شوید تازه را کاملاً بشویید و پس از خشک شدن، به صورت یکدست خرد کنید. اگر از شوید خشک استفاده میکنید، آن را یک ساعت قبل خیس کنید تا تمیز و تازه شود.
-
دم کردن برنج: برنج را آبکش کنید. شوید و لوبیا را به صورت لایهلایه با برنج مخلوط کرده و آن را دم کنید.
-
افزودن عطر و طعم:
-
برای عطر بهتر، میتوانید کمی دارچین لای برنج بریزید.
-
برای تزئین، مقداری از برنج دمکشیده را با زعفران مخلوط کنید.
-
این پلو کمی چربتر سرو میشود. میتوانید روغن حیوانی (کرمانشاهی) را با روغن مایع مخلوط کرده، گرم کنید و روی پلو بریزید.
-
-
سرو غذا: این غذا را میتوانید با مرغ زعفرانی یا گوشت سرو کنید.
ارزش غذایی و خواص لوبیا چشمبلبلی
لوبیا چشمبلبلی که در طب سنتی با نام «لوبیا بلدی» شناخته میشود، گیاهی از خانواده بقولات است که در مناطق گرمسیری رشد میکند. این دانه به دلیل خواص فراوانش، جایگاه ویژهای در آشپزی و طب سنتی دارد.
-
مدر و تقویتکننده معده: از لوبیا چشمبلبلی به عنوان مدر و برای تقویت معده استفاده میشود.
-
ضد انگل: مصرف پخته این لوبیا برای از بین بردن کرمهای معده نیز مفید است.
-
منبع غنی پروتئین و نشاسته: لوبیا چشمبلبلی سرشار از پروتئین (شامل انواع اسیدهای آمینه) و نشاسته است.
-
ویتامینها و مواد معدنی: این دانه حاوی مقادیر قابلتوجهی از ویتامینها و مواد معدنی ضروری مانند کلسیم، فسفر، آهن، سدیم، پتاسیم، ویتامین A، تیامین و نیاسین است.
مشخصات گیاهشناسی لوبیا چشمبلبلی
لوبیا چشمبلبلی گیاهی یکساله است که در مناطق گرم آسیا، آمریکا، جنوب اروپا و بهویژه در جنوب ایران (مانند بلوچستان) رشد میکند. این گیاه مقاومت بالایی در برابر خشکی دارد. ساقه آن ایستاده و برگهای آن مرکب و نوکتیز هستند. گلهای آن به رنگ زرد یا زرد مایل به قرمز بوده و میوه آن غلافی دراز دارد که بین ۱۰ تا ۴۰ دانه را در خود جای میدهد.