دانلود مقالات ISI درباره بارندگی + ترجمه فارسی

بارندگی (به انگلیسی: Precipitation) فرایندی است که طی آن بخار آب تحت شرایط جوی متراکم شده و بصورت مایع یا جامد بر اثر نیروی گرانش زمین بر سطح زمین ببارد. شکل‌های اصلی بارندگی شامل نم نم باران، باران، برف و باران، برف و تگرگ است. نرمه باران: به قطرات آبی که قطر آن ها بین 200میکرومتر تا 500میکرومتر باشد گفته می شود. باران: به قطرات آبی گفته می شود که قطر آن ها از 500 میکرومتر بیشتر باشد. برف: به بلور کوچک یخ و یا مجموعه بلورهای یخ گفته می شود. برفابه: به مخلوطی از برف و باران گفته می شود. تگرگ: گلوله های یخی با اندازه های متفاوت است. تشکیل باران، برف و تگرگ قطره های آب تشکیل دهنده ابر دارای قطری در حدود 20 میکرومتر می باشند که در مقایسه با قطره های نرمه باران، بسیار کوچکند. تحقیقات نشان می دهد که افزایش در اندازه قطره ها توسط تراکم در داخل ابر صورت نمی پذیرد. در داخل ابری مملو از قطره های آب و دمایی بیشتر از صفر درجه سانتیگراد فرآیند «همامیزی» رخ می دهد. بزرگی یک قطره در ابر به طور مستقیم به بزرگی هسته تراکمی که معیان بر روی آن صورت می گیرد، بستگی دارد. یک قطره بزرگ در مقایسه با یک قطره کوچک سرعت سقوط بیشتری را داراست و در نتیجه امکان برخورد بیشتری با قطره های کوچکتر در مسیرش را داشته باعث به هم پیوستن این قطره ها و رشد آن ها می شود (فرآیند همامیزی) با رشد اندازه قطره ها سرعت حرکت آن ها بیشتر شده و برخورد (همامیزی) رخ می دهد و در نهایت زمانی که اندازه قطره به حدی برسد که سرعت سقوط آن از سرعت رو به بالای جریان هوا در ابر بیشتر شود، از ابر خارج شده به طرف زمین حرکت می کند. بسته به میزان رطوبت نسبی، هوا در زیر ابرها ممکن است قبل رسیدن قطره به زمین اندازه قطره در اثر تبخیر کوچکتر و یا به کلی تبخیر شود. ابرهایی را که در آن ها مراحل فوق جهت تشکیل باران رخ می دهد «ابرهای گرم» می نامند.