Climate change, natural disasters and adaptation investments: Inter- and intra-port competition and cooperation

این مقاله سرمایه گذاری های انطباق فاجعه ای را که دو پورت برای حمل و نقل در یک ناحیه مشترک انجام می دهند، بررسی می کند. هر پورت یک نوع صاحبخانه است که متشکل از یک پورت و یک اپراتور ترمینال است که هر دو سود را حداکثر می کنند. احتمال وقوع یک فاجعه طبیعی که مربوط به تغییرات آب و هوایی است، در آغاز سرمایه گذاری انطباقی (عدم اطمینان ناسیونتی) مبهم است، اما بعد از سرمایه گذاری طولانی شناخته می شود. ما بررسی تأثیرات نااطمینانی این نکته، رقابت بین بندر و درون بندر و همکاری در سرمایه گذاری های سازگاری با بندر را بررسی می کنیم. ما دریافتیم که انتظار بالاتری از احتمال وقوع فاجعه، اقتباس بندر را تشویق می کند، در حالی که واریانس بالایی از احتمال وقوع حوادث، سازگاری پورت را از بین می برد. علاوه بر این، رقابت بین پورتال منجر به سرمایه گذاری های انطباق بیشتری می شود (در حالی که رقابت رقابتی)، در حالی که در یک بندر، سواری آزاد بر روی سازگاری بین مقام پورت و اپراتور ترمینال وجود دارد (بهره برداری آزاد؟ ؟) ما تجزیه و تحلیل خود را به مقامات بندر عمومی گسترش می دهیم که رفاه اجتماعی را به حداکثر برسانند و دریابیم که تاثیر رقابت بر انطباق بندرها هنوز وجود دارد اما اثر آزادسازی دیگر حاضر نیست. به عنوان یک بررسی قدرتمند، فرآیند پرش از پواسون نیز برای مدل سازی وقوع فاجعه در مرحله عملیات استفاده می شود. ما با این فرض پوآسون میبینیم اثرات نااطمینی ناسیونتی در تطابق با بندر هنوز هم ادامه دارد.